Édouard Louis

Édouard Louis
Ilustracja
Édouard Louis
Warszawa, 7 grudnia 2019
Data i miejsce urodzenia

30 października 1992
Abbeville

Narodowość

francuska

Język

francuski

Alma Mater

École normale supérieure de Paris

Dziedzina sztuki

literatura piękna

Ważne dzieła

Historia przemocy

Édouard Louis (ur. Eddy Bellegueule, 30 października 1992 w Abbeville) – francuski pisarz.

Życiorys

Louis urodził się 30 października 1992 roku[1] w ubogiej rodzinie pracownika fabryki w prowincjonalnej miejscowości Hallencourt. Młodego Louisa w domu i wśród rówieśników wyśmiewano i poniżano za to, że odbiegał od tradycyjnego wzorca męskości, ponieważ poruszał się w „kobiecy” sposób i nie podzielał zainteresowań lokalnych chłopców i mężczyzn. Jako pierwsza osoba w rodzinie czytał książki i ukończył studia wyższe. By zdystansować się od rodziny i środowiska, w którym się wychował, wyjechał na studia do Paryża i zmienił nazwisko[2][3].

Louis rozpoczął socjologię w 2012 roku na École normale supérieure. Na studiach zainteresował się twórczością Toni Morrison, Jamesa Baldwina i Didiera Eribona[3]. W wieku 22 lat zadebiutował powieścią Koniec z Eddym, w której opisał skrajną biedę i trudne dorastanie w Hallencourt. Louis zaczął pisać książkę gdy miał 18 lat; rok po tym, jak przeczytał pierwszą w życiu powieść[4]. Autobiograficzna powieść szybko zdobyła dużą popularność i przychylność krytyki: sprzedała się w ponad 300.000 egzemplarzy, została nominowana do prestiżowej Nagrody Goncourtów i przetłumaczona na 25 języków[5][6]. Na kanwie powieści powstała adaptacja teatralna i filmowa[4].

W 2016 roku ukazała się druga autobiograficzna powieść Louisa. Historia przemocy opisuje noc wigilijną, podczas której przypadkowe spotkanie na ulicy doprowadziło do spędzenia nocy z nieznajomym, który później okradł i zgwałcił Louisa. W powieści przedstawiono także konsekwencje tamtej nocy: kolejne dni i miesiące, podczas których toczyła się powolna i bezduszna procedura policyjna dotycząca zajścia. Większość historii opowiedziana jest słowami Clary, siostry bohatera, która relacjonuje wydarzenia swojemu milczącemu mężowi[3]. W 2019 roku powieść została zaadaptowana na potrzeby teatru przez Jana Czaplińskiego i wystawiona w Teatrze im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie, w reżyserii Eweliny Marciniak. W roli głównej wystąpił Piotr Nerlewski[7].

Trzecia powieść Louisa, Qui a tué mon père (pol. Kto zabił mojego ojca), jest zarzutem wobec polityków i systemu zasiłków, przez które unieruchomiony przez wypadek w fabryce ojciec Louisa został najpierw oceniony jako niezdolny do pracy, lecz potem pozbawiony zapomogi, ponieważ jego stan uznano za wystarczający do zamiatania ulic[8].

Louis określa przemoc jako temat przewodni swojej twórczości. Jego książki zostały przetłumaczone na 30 języków[8].

Twórczość

  • 2014: En finir avec Eddy Bellegueule – pol.: Koniec z Eddym. Joanna Polachowska (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2019. ISBN 978-83-953523-8-6.
  • 2016: Histoire de la violence – pol.: Historia przemocy. Joanna Polachowska (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2018. ISBN 978-83-949414-6-8.
  • 2018: Qui a tué mon père – pol.: Kto zabił mojego ojca. Joanna Polachowska (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2021. ISBN 978-83-957030-0-3.
  • 2021: Combats et métamorphoses d'une femme – pol. Zmagania i metamorfozy kobiety. Joanna Polachowska (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2022. ISBN 978-83-965277-0-7.
  • 2021: Changer: methode[9] – pol. Zmiana. Joanna Polachowska (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2023. ISBN 978-83-968023-3-0.

Przypisy

  1. ↑ Louis [online], Bibliothèque nationale de France [dostęp 2019-06-28] (fr.).
  2. ↑ Todd Gillespie, Who Killed My Father by Édouard Louis — a warning to France’s elite, „Financial Times”, 22 lutego 2019 [dostęp 2019-06-28] (ang.).
  3. 1 2 3 Tobias Grey, For the French Author Édouard Louis, His Books Are His Weapon, „The New York Times”, 19 czerwca 2018, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-06-28] (ang.).
  4. 1 2 Angelique Chrisafis, Édouard Louis: 'I want to be a writer of violence. The more you talk about it, the more you can undo it', „The Guardian”, 9 czerwca 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-06-28] (ang.).
  5. ↑ Ane Farsethås, The State of the Political Novel: An Interview with Édouard Louis, „The Paris Review”, 3 maja 2016 [dostęp 2019-06-28] (ang.).
  6. ↑ Édouard Louis [online], Wydawnictwo Pauza [dostęp 2019-06-28] (pol.).
  7. ↑ Marcelina Obarska, "Historia przemocy", reż. Ewelina Marciniak [online], Culture.pl [dostęp 2020-02-24] (pol.).
  8. 1 2 Pauline Block, “Macron should be punished”: Edouard Louis on poverty, violence, and the gilets jaunes, „New Statesman”, 20 lutego 2019 [dostęp 2019-06-28] (ang.).
  9. ↑ Changer : méthode [online], WorldCat.org [dostęp 2023-01-04] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.