Ćwirbuty
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. _location_map.png) | |
 53°44′00″N 25°06′51″E/53,733333 25,114167 | |
Ćwirbuty[2] (biał. Цвербуты, Cwierbuty; ros. Цвербуты, Cwierbuty) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Chodorowce.
Współcześnie w skład wsi wchodzi także dawny zaścianek Załoza.
W pobliżu znajduje się przystanek kolejowy Kurhan, położony na linii Lida – Mosty.
Historia
W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Tarnowo/Białohruda[3]. W 1921 wieś Ćwirbuty liczyła 294 mieszkańców, zamieszkałych w 50 budynkach, w tym 269 Białorusinów i 25 Polaków. 276 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 18 rzymskokatolickiego. Zaścianek Załoza liczył zaś 15 mieszkańców, zamieszkałych w 1 budynku, w tym 14 Polaków i 1 Białorusina. Wszyscy mieszkańcy byli wyznania rzymskokatolickiego[3].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Ludzie związani z miejscowością
- Wacław Pacyno - żołnierz Armii Krajowej, prezes Klubu Weteranów Armii Krajowej na Wileńszczyźnie; urodzony w Ćwirbutach[4]
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- 1 2 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
- ↑ Zmarł Wacław Pacyno. Tygodnik Wileńszczyźny. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
Bibliografia
- Cwirbuty, pow. lidzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 344.
- Mapa WIG Bielica. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
