Ślimaczarz Catesby’ego
| Dipsas catesbyi[2] | |||
| (Sentzen, 1796) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina |
Colubroidea | ||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ślimaczarz Catesby’ego | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
![]() | |||
Ślimaczarz Catesby’ego (Dipsas catesbyi) – gatunek niejadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Występuje w północno-środkowej amazońskiej części Ameryki Południowej. Prowadzi głównie nadrzewny tryb życia[4].
Systematyka
Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1796 roku niemiecki zoolog Ulrich Jasper Seetzen w drugim tomie Zoologisches Archiv. Autor nadał mu nazwę Coluber catesbeji, a jako miejsce typowe wskazał Amerykę. Holotyp nieznany[4][5].
Etymologia
- Dipsas: gr. διψας dipsas, διψαδος dipsados „jadowity wąż, którego ukąszenie wywołuje silne pragnienie”[6].
- catesbyi: na cześć Marka Catesby′ego – brytyjskiego podróżnika[4].
Morfologia
Jest to małej wielkości wąż o małej głowie, dużych wypukłych oczach o czarnych tęczówkach. Górne części ciała są białe w pierwszej 1/3 długości od głowy i ciemnobrązowe w dalszych częściach z charakterystycznym wzorem czarnych plam grzbietowych od 15 do 35, które mają kształt owalny z białymi obwódkami, położonymi prawie naprzeciw dwóch boków, nie wychodzącymi poza linię grzbietową. Głowa ciemnobrązowa z białą obwódką wokół pyska i na szyi. Dolne części ciała białe z czarnoszarymi plamami[7][8]. Gatunek ten może być mylony z Dipsas pavonia[7].
| Samiec | Samica | |
| Długość całkowita (mm) | 685 | 726 |
| Długość SVL[a] (mm) | 493 | 526 |
| Łuski grzbietowe (rzędy) | 13/13/13 | 13/13/13 |
| Tarczki brzuszne | 164–202 | 167–189 |
| Tarczki podogonowe | 86–118 | 72–102 |
Występowanie
Ślimaczarz Catesby’ego występuje na nizinach, podgórzach od wschodnich stoków Andów na wschód w prawie całym obszarze Amazonii, w Boliwii, Peru, Ekwadorze (w prowincjach Sucumbíos, Orellana, Napo, Morona Santiago, Pastaza, Zamora Chinchipe), Kolumbii, Wenezueli, Gujanie, Surinamie, Gujanie Francuskiej i Brazylii. Występuje na wysokości do 1600 m n.p.m.[8]
Ekologia i zachowanie
Gatunek ten występuje w tropikalnych wilgotnych lasach nizinnych, tropikalnych wilgotnych lasach górskich, lasach galeriowych, lasach okresowo zalewanych, ale również na plantacjach, hodowlach bananowców, pastwiskach i wiejskich ogrodach. Prowadzą nocny, głównie nadrzewny tryb życia. Największą aktywność wykazują w okresach wilgotnych, w trakcie opadów deszczu czy mżawki. Żerują na poziomie gruntu, ale częściej na gałęziach drzew i krzaków na wysokościach do 1,8 m nad poziomem gruntu. Zwiększona aktywność w okresach wilgotnych związana jest przede wszystkim z dietą tego gatunku, która składa się głównie ze ślimaków. Spotykane były także na drzewach na wysokości do 20 m nad ziemią. Jest gatunkiem jajorodnym, w lęgu stwierdzono od 1 do 6 jaj o największym wymiarze 35,5 mm[7].
Status
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN ślimaczarz Catesby’ego jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, ang. Least Concern). Gatunek ten jest opisywany jako pospolity w północno-wschodnim Peru, trend i liczebność populacji nie są określone[3].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 408. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ Dipsas catesbyi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 Dipsas catesbyi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- 1 2 3 4 P. Uetz & J. Hallermann, Dipsas catesbyi (SENTZEN, 1796), [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2024-12-22] (ang.).
- ↑ U.J. Sentzen, Ophiologische Fragmente, „Zoologisches Archiv”, 2, Lipsk: F. A. A. Meyer, 1796, s. 59 (niem.).
- ↑ Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 73, OCLC 637083062 (ang.).
- 1 2 3 Arteaga A., Ornate Snail-eating Snake (Dipsas catesbyi), [w:] Reptiles of Ecuador: Life in the middle of the world. (red. Arteaga A, Bustamante L, Vieira J), 2024, DOI: 10.47051/RLKG9224 (ang.).
- 1 2 3 G. Pazmiño-Otamendi, A. Rodríguez-Guerra, Dipsas catesbyi, [w:] Reptiles del Ecuador. Version 2022.0. (red. Torres-Carvajal, O., Pazmiño-Otamendi, G., Ayala-Varela, F. y Salazar-Valenzuela, D), Quito: Museo de Zoología, Pontificia Universidad Católica del Ecuador, 2021 (hiszp.).

