Żółtokret
| Chlorotalpa | |||
| A. Roberts, 1924[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
żółtokret | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Chrysochloris duthieae Broom, 1907 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Żółtokret[2] (Chlorotalpa) – rodzaj ssaków z podrodziny złotokretów (Chrysochlorinae) w obrębie rodziny złotokretowatych (Chrysochloridae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce Południowej[3][4].
Morfologia
Długość ciała samic 82–130 mm, samców 83–135 mm, długość tylnej stopy samic 9–13 mm, samców 9–16 mm; masa ciała samic 22–48 g, samców 22–54 g[5][6].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1924 roku południowoafrykański zoolog Austin Roberts w artykule zatytułowanym Kilka dodatków do listy południowoafrykańskich ssaków, opublikowanym w czasopiśmie „Annals of the Transvaal Museum”[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) żółtokret nadbrzeżny (Ch. duthieae).
Etymologia
Chlorotalpa: gr. χλωρος khlōros ‘zielony, zielono-żółty’[7]; łac. talpa ‘kret’[8].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[9][6][3][2]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[2] | Podgatunki[5][3][6] | Rozmieszczenie geograficzne[5][3][6] | Podstawowe wymiary[5][6][a] | Status IUCN[10] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Chlorotalpa sclateri | (Broom, 1907) | żółtokret górski | 4 podgatunki | Południowa Afryka (prowincje Przylądkowa Zachodnia i Wschodnia, południowo-zachodnia część KwaZulu-Natal, skrajnie wschodnia część Wolnego Państwa oraz Mpumalanga) i Lesotho | DC: 8,2–13,5 cm MC: 22–54 g |
LC | |
| Chlorotalpa duthieae | (Broom, 1907) | żółtokret nadbrzeżny | gatunek monotypowy | endemit Południowej Afryki: wybrzeża prowincji Przylądkowej Zachodniej (od George) do Przylądkowej Wschodniej (Gqeberhy) | DC: 9,5–13 cm MC: 20–41 g |
VU |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, VU – gatunek narażony.
Opisano również gatunek wymarły z plejstocenu Południowej Afryki[11]:
- Chlorotalpa spelea Broom, 1941
Uwagi
- ↑ DC – długość ciała; MC – masa ciała
Przypisy
- 1 2 A. Roberts. Some additions to the list of South African mammals. „Annals of the Transvaal Museum”. 10 (2), s. 64, 1924. (ang.).
- 1 2 3 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 20. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 112. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Genus Chlorotalpa. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-29].
- 1 2 3 4 W.A. Taylor, S. Mynhardt & S. Maree: Family Chrysochloridae (Golden Moles). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 200. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
- 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 73. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 55.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 256.
- ↑ C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.0) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-03-19]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Chlorotalpa – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-03-19]. (ang.).
- ↑ R. Broom. On two Pleistocene golden moles. „Annals of the Transvaal Museum”. 20, s. 215–216, 1941. (ang.).
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).