Żabogłów
| Raniceps raninus[1] | |||
| Linnaeus, 1758 | |||
![]() rys. Henri Frédéric Paul Gervais | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Raniceps | ||
| Gatunek |
żabogłów | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
![]() | |||
Żabogłów (Raniceps raninus) − gatunek morskiej ryby kostnoszkieletowej z rodziny dorszowatych, jedyny gatunek z rodzaju Raniceps.
Występowanie i siedliska
Gatunek ten występuje w północno-wschodniej części Oceanu Atlantyckiego wzdłuż wybrzeży Europy, między norweskim miastem Trondheim na północy a Zatoką Biskajską na południu oraz Wyspami Brytyjskimi na zachodzie[3], włączając Morze Północne[4]. Ryba preferuje głębokość od 5 do 20 metrów, czasem schodzi do 100 metrów w głębię. Wybiera podłoże skaliste, bogate w kryjówki. Spotykana we wrakach leżących na dnie morza. Młodsze okazy preferują mniejsze głębokości[5].
Opis
Ryba posiada dużą i szeroką głowę, która stanowi jedną trzecią długości zwierzęcia. Budową ciała żabogłów przypomina kijankę. Oczy znajdują się z przodu głowy. Na podgardlu znajduje się mały wąsik. Zwierzę mierzy ok. 20 centymetrów[3].
Odżywianie
Żabogłów jest rybą płochliwą, aktywną w nocy[5]. Żyje samotnie[4]. Prowadzi osiadły tryb życia, z rzadka oddalając się z kryjówki[3]. Odznacza się nieprzyjemnym zapachem[4]. Jest mięsożerny. Odżywia się organizmami bentosowymi[4]: szkarłupniami, mięczakami, skorupiakami, wieloszczetami i małymi rybami[3].
Rozród
Rozmnaża się w okresie letnim na głębokości 50-75 metrów[4].
Naturalni wrogowie
Znajduje się w diecie foki grenlandzkiej[6].
Znaczenie gospodarcze
Bez znaczenia dla rybołówstwa. Uważana za niejadalną z powodu odrażającego zapachu.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Raniceps raninus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Raniceps raninus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- 1 2 3 4 Raniceps raninus (Linnaeus, 1758). www.fishbase.org. [dostęp 2015-01-08]. (ang.).
- 1 2 3 4 5 J. Lythgoe, G. Lythgoe: Il libro completo dei pesci dei mari europei. Mursia: 1971. (wł.).
- 1 2 Patrick Louisy: Guida all'identificazione dei pesci marini d'Europa e del Mediterraneo. Mediolan: Il Castello, 2006. ISBN 88-8039-472-X.
- ↑ Organisms Preying on Raniceps raninus. fishbase.us. [dostęp 2015-01-08]. (ang.).
Bibliografia
- Raniceps raninus (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 8 stycznia 2014]

