Żarlińczyk potokowy

Żarlińczyk potokowy

Paederidus ruficollis
(Fabricius, 1777)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	żarlinki
Plemię	Paederini
Podplemię	Paederina
Rodzaj	Paederidus
Gatunek	żarlińczyk potokowy
Synonimy
Paederus ruficollis Fabricius, 1777 Paederus gemellus Kraatz, 1857 Paederidus gallomeridionalis Scheerpeltz, 1957 Paederidus hispanolusitanus Scheerpeltz, 1957 Paederidus italomeridionalis Scheerpeltz, 1961

Żarlińczyk potokowy^[1] (Paederidus ruficollis) – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1777 roku przez Johana Christiana Fabriciusa jako Paederus ruficollis^[2].

Chrząszcz o wydłużonym i lekko wypukłym ciele długości od 6,5 do 7 mm. Ubarwienie głowy, głaszczków, odnóży i odwłoka jest czarne, czasem z granatowym połyskiem. Silnie zwężone ku tyłowi skronie są niemal dwukrotnie dłuższe od średnicy oka. Czułki są długie i smukłe. Duże żuwaczki mają po dwa zęby na krawędziach wewnętrznych. Przedplecze jest w zarysie owalne, najszersze przed środkiem, ubarwione koralowoczerwono. Pokryw są nierozszerzone ku tyłowi, metalicznie niebieskie lub granatowe, gęsto porośnięte żółtawym owłosieniem. Cztery początkowe tergity mają w nasadowych częściach niepunktowane, poprzeczne bruzdy^[3].

Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Rumunii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Macedonii, Grecji, Rosji, Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej^[2]. Zasiedla piaszczysto-muliste, żwirowate i kamieniste pobrzeża rzek i potoków, rzadziej pobrzeża stawów i kałuż oraz pola i łąki. W Polsce jest pospolity w górach i okolicach podgórskich, zaś na nizinach coraz rzadszy ku północy, aczkolwiek sięgający Pomorza i Mazur^[4][3].