Željko Reiner
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1953 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, lekarz |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
minister zdrowia (1998–2000), przewodniczący Zgromadzenia Chorwackiego (2015–2016) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
Željko Reiner (ur. 28 maja 1953 w Zagrzebiu[1]) – chorwacki polityk, lekarz i nauczyciel akademicki, w latach 1998–2000 minister zdrowia, poseł do Zgromadzenia Chorwackiego, a od 2015 do 2016 jego przewodniczący.
Życiorys
W 1976 ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Zagrzebiu. Na tej samej uczelni uzyskał w 1978 magisterium, a w 1982 doktorat. Specjalizował się w zakresie chorób wewnętrznych. Kształcił się także w Hamburgu i Oklahoma City. Zawodowo związany z Uniwersytetem w Zagrzebiu, od 1988 na stanowisku profesorskim. W 2009 objął również profesurę na Uniwersytecie w Rijece. Od 1986 do 1995 był ordynatorem kliniki w stołecznym szpitalu uniwersyteckim. Później do 2003 kierował oddziałem chorób wewnętrznych, ponownie objął to stanowisko w 2011. W latach 2000–2006 stał na czele departamentu chorób wewnętrznych w ramach szkoły medycyny macierzystej uczelni. Od 1996 członek stowarzyszony, a od 2006 członek rzeczywisty (akademik) Chorwackiej Akademii Nauki i Sztuki. Od 1990 członek Chorwackiej Akademii Nauk Medycznych. Powoływany w skład rad redakcyjnych krajowych i zagranicznych czasopism medycznych. Od 1995 do 1998 zasiadał we władzach Światowej Organizacji Zdrowia[2].
Od 1991 ochotnik w czasie wojny w Chorwacji, był w kierownictwie służb medycznych, przeniesiony do rezerwy w stopniu pułkownika. Od 1993 do 1998 był wiceministrem zdrowia, następnie do 2000 sprawował urząd ministra zdrowia w rządzie Zlatka Matešy. W 2010 objął kierownictwo narodowej rady zdrowia[2].
Zaangażowany w działalność partyjną w ramach Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej. W wyborach w 2011 uzyskał z ramienia HDZ mandat poselski[1]. W 2012 został wiceprzewodniczącym Zgromadzenia Chorwackiego[2]. W 2015 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[3].
28 grudnia 2015 został wybrany na przewodniczącego chorwackiego parlamentu VIII kadencji[4], zastępując na tej funkcji Josipa Leko. W przedterminowych wyborach w 2016 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[5]. W nowej kadencji parlamentu na funkcji przewodniczącego zastąpił go Božo Petrov, Željko Reiner został wybrany na wiceprzewodniczącego[6]. Również w 2020 i 2024 utrzymywał mandat poselski na kolejne kadencje[7][8], ponownie obejmując w nich funkcję wiceprzewodniczącego parlamentu[1].
Odznaczenia
- Komandor Orderu Gwiazdy Włoch (Włochy, 2018)[9]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Rumunia, 2022)[10]
- Krzyż Oficerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (Litwa, 2023)[11]
Przypisy
- 1 2 3 Željko Reiner [online], sabor.hr [dostęp 2024-05-17] (chorw.).
- 1 2 3 Životopis potpredsjednika Hrvatskoga sabora Željka Reinera, sabor.hr [zarchiwizowane 2013-04-12] (chorw.).
- ↑ Ivica Kristović, Donosimo pregled svih kandidata koji su izborili mjesto u Saboru [online], vecernji.hr, 9 listopada 2015 [dostęp 2015-11-09] (chorw.).
- ↑ S 88 GLASOVA: Željko Reiner izabran za predsjednika Sabora [online], net.hr, 28 grudnia 2015 [dostęp 2015-12-28] (chorw.).
- ↑ Josip Bohutinski, Ovo su novi zastupnici u Saboru: Pogledajte tko je sve prošao [online], vecernji.hr, 12 września 2016 [dostęp 2016-09-12] (chorw.).
- ↑ Konstituiran 9. saziv Hrvatskog sabora – predsjednik Božo Petrov, hrt.hr, 14 października 2016 [zarchiwizowane 2016-10-16] (chorw.).
- ↑ Donosimo imena svih novih zastupnika. Pogledajte i koliko su glasova dobili [online], index.hr, 6 lipca 2020 [dostęp 2020-07-06] (chorw.).
- ↑ Vanja Moskaljov, Za njih ste glasali: Ovo su imena svih izabranih zastupnika za Hrvatski sabor [online], tportal.hr, 18 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-18] (chorw.).
- ↑ Commendatore dell'Ordine della Stella d'Italia (già Stella della solidarietà italiana) [online], quirinale.it, 2 czerwca 2018 [dostęp 2025-03-26] (wł.).
- ↑ Persoane Decorate [online], canord.presidency.ro [dostęp 2025-03-26] (rum.).
- ↑ Dėl apdovanojimo Lietuvos valstybės ordinais ir medaliais [online], lrs.lt, 23 lipca 2023 [dostęp 2025-03-26] (lit.).
