Željko Reiner

Željko Reiner
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1953
Zagrzeb

Zawód, zajęcie

polityk, lekarz

Alma Mater

Uniwersytet w Zagrzebiu

Stanowisko

minister zdrowia (1998–2000), przewodniczący Zgromadzenia Chorwackiego (2015–2016)

Partia

Chorwacka Wspólnota Demokratyczna

Odznaczenia
Komandor Orderu Gwiazdy Włoch Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Rumunia) Krzyż Oficerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy”

Željko Reiner (ur. 28 maja 1953 w Zagrzebiu[1]) – chorwacki polityk, lekarz i nauczyciel akademicki, w latach 1998–2000 minister zdrowia, poseł do Zgromadzenia Chorwackiego, a od 2015 do 2016 jego przewodniczący.

Życiorys

W 1976 ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Zagrzebiu. Na tej samej uczelni uzyskał w 1978 magisterium, a w 1982 doktorat. Specjalizował się w zakresie chorób wewnętrznych. Kształcił się także w Hamburgu i Oklahoma City. Zawodowo związany z Uniwersytetem w Zagrzebiu, od 1988 na stanowisku profesorskim. W 2009 objął również profesurę na Uniwersytecie w Rijece. Od 1986 do 1995 był ordynatorem kliniki w stołecznym szpitalu uniwersyteckim. Później do 2003 kierował oddziałem chorób wewnętrznych, ponownie objął to stanowisko w 2011. W latach 2000–2006 stał na czele departamentu chorób wewnętrznych w ramach szkoły medycyny macierzystej uczelni. Od 1996 członek stowarzyszony, a od 2006 członek rzeczywisty (akademik) Chorwackiej Akademii Nauki i Sztuki. Od 1990 członek Chorwackiej Akademii Nauk Medycznych. Powoływany w skład rad redakcyjnych krajowych i zagranicznych czasopism medycznych. Od 1995 do 1998 zasiadał we władzach Światowej Organizacji Zdrowia[2].

Od 1991 ochotnik w czasie wojny w Chorwacji, był w kierownictwie służb medycznych, przeniesiony do rezerwy w stopniu pułkownika. Od 1993 do 1998 był wiceministrem zdrowia, następnie do 2000 sprawował urząd ministra zdrowia w rządzie Zlatka Matešy. W 2010 objął kierownictwo narodowej rady zdrowia[2].

Zaangażowany w działalność partyjną w ramach Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej. W wyborach w 2011 uzyskał z ramienia HDZ mandat poselski[1]. W 2012 został wiceprzewodniczącym Zgromadzenia Chorwackiego[2]. W 2015 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[3].

28 grudnia 2015 został wybrany na przewodniczącego chorwackiego parlamentu VIII kadencji[4], zastępując na tej funkcji Josipa Leko. W przedterminowych wyborach w 2016 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[5]. W nowej kadencji parlamentu na funkcji przewodniczącego zastąpił go Božo Petrov, Željko Reiner został wybrany na wiceprzewodniczącego[6]. Również w 2020 i 2024 utrzymywał mandat poselski na kolejne kadencje[7][8], ponownie obejmując w nich funkcję wiceprzewodniczącego parlamentu[1].

Odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 Željko Reiner [online], sabor.hr [dostęp 2024-05-17] (chorw.).
  2. 1 2 3 Životopis potpredsjednika Hrvatskoga sabora Željka Reinera, sabor.hr [zarchiwizowane 2013-04-12] (chorw.).
  3. Ivica Kristović, Donosimo pregled svih kandidata koji su izborili mjesto u Saboru [online], vecernji.hr, 9 listopada 2015 [dostęp 2015-11-09] (chorw.).
  4. S 88 GLASOVA: Željko Reiner izabran za predsjednika Sabora [online], net.hr, 28 grudnia 2015 [dostęp 2015-12-28] (chorw.).
  5. Josip Bohutinski, Ovo su novi zastupnici u Saboru: Pogledajte tko je sve prošao [online], vecernji.hr, 12 września 2016 [dostęp 2016-09-12] (chorw.).
  6. Konstituiran 9. saziv Hrvatskog sabora – predsjednik Božo Petrov, hrt.hr, 14 października 2016 [zarchiwizowane 2016-10-16] (chorw.).
  7. Donosimo imena svih novih zastupnika. Pogledajte i koliko su glasova dobili [online], index.hr, 6 lipca 2020 [dostęp 2020-07-06] (chorw.).
  8. Vanja Moskaljov, Za njih ste glasali: Ovo su imena svih izabranih zastupnika za Hrvatski sabor [online], tportal.hr, 18 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-18] (chorw.).
  9. Commendatore dell'Ordine della Stella d'Italia (già Stella della solidarietà italiana) [online], quirinale.it, 2 czerwca 2018 [dostęp 2025-03-26] (wł.).
  10. Persoane Decorate [online], canord.presidency.ro [dostęp 2025-03-26] (rum.).
  11. Dėl apdovanojimo Lietuvos valstybės ordinais ir medaliais [online], lrs.lt, 23 lipca 2023 [dostęp 2025-03-26] (lit.).