(12) Victoria
![]() Obraz uzyskany przez Very Large Telescope | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
13 września 1850[1] |
| Numer kolejny |
12 |
| Charakterystyka orbity (2024-10-17) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka | |
| Mimośród |
0,2201[1] |
| Peryhelium | |
| Aphelium | |
| Okres obiegu wokół Słońca |
3 lata 206 dni 21[1] godzin |
| Średnia prędkość |
19,26 km/s |
| Inklinacja |
8,37[1]° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | |
| Masa |
2,7 ± 1,3 × 1018[2] kg |
| Średnia gęstość |
3,4 ± 1,7[2] g/cm3 |
| Okres obrotu | |
| Albedo |
0,163 ± 0,027[1] |
| Jasność absolutna | |
| Typ spektralny | |
| Średnia temperatura powierzchni |
178 K |
| Satelity naturalne | |
(12) Victoria – dość duża planetoida z pasa głównego.
Odkrycie
Planetoida została odkryta przez Johna Russella Hinda 13 września 1850 w Londynie[1]. Jej nazwa pochodzi oficjalnie od Wiktorii, bogini zwycięstwa, jednakże wiąże się ją również z królową Wiktorią.
Orbita
Orbita (12) Victorii nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 8,37°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 3 lata i 207 dni, krążąc w średniej odległości 2,33 au od Słońca[1]. Średnia prędkość orbitalna tej planetoidy to ok. 19,26 km/s.
Właściwości fizyczne
(12) Victoria ma średnicę ok. 115 km. Jej albedo wynosi około 0,16, a jasność absolutna około 7,30m[1]. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 178 K. Planetoida ta zalicza się do typu S. Zdjęcia z Very Large Telescope[2] oraz badania radarowe wykazały, że Victoria ma wydłużony kształt.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- (12) Victoria w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (12) Victoria w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (12) Victoria w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
%252C_deconvolved.pdf.jpg)