(121) Hermione
 Hermione i jej księżyc | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
12 maja 1872 |
| Numer kolejny |
121 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka |
3,4450 au |
| Mimośród |
0,1355 |
| Peryhelium |
2,9782 au |
| Aphelium |
3,9118 au |
| Okres obiegu wokół Słońca |
6 lat 144 dni |
| Średnia prędkość |
15,97 km/s |
| Inklinacja |
7,60° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica |
209,0±4,7 (265×180×180) km |
| Masa |
9,3×1018 kg |
| Średnia gęstość |
1,8 g/cm3 |
| Okres obrotu |
(5 h 13 min 14 s) h |
| Albedo |
0,05 |
| Jasność absolutna |
7,3m |
| Typ spektralny | |
| Średnia temperatura powierzchni |
śred. ~152 K |
| Satelity naturalne |
1 (S/2002 (121) 1) |
(121) Hermione – planetoida z pasa głównego asteroid.
Odkrycie
Planetoida ta została odkryta 12 maja 1872 roku w Detroit Observatory w mieście Ann Arbor przez Jamesa Watsona. Nazwana planetoidy pochodzi od Hermiony, córki Menelaosa i Heleny w mitologii greckiej.
Orbita
Orbita (121) Hermione nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 7,60°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 6 lat i 144 dni, krążąc w średniej odległości 3,45 j.a. od Słońca. Mimośród jej orbity wynosi w przybliżeniu 0,14. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 16 km/s.
Właściwości fizyczne
Hermione jest dość dużym obiektem wśród planetoid pasa głównego – ma nieregularny kształt i średnicę 265×180×180 km. Albedo jej jest małe i wynosi 0,05. Jej jasność absolutna to 7,3m. Jest planetoidą, która zaliczana jest to typu C. Obraca się wokół własnej osi w czasie nieco dłuższym niż 5 godziny i 13 minut.
Naturalny satelita
Hermione posiada jednego satelitę, który oznaczony jest prowizorycznie S/2002 (121) 1. Niektórzy astronomowie nazywają go nieoficjalnie LaFayette.
Zobacz też
Bibliografia
- (121) Hermione w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (121) Hermione w bazie Minor Planet Center (ang.)