(4225) Hobart
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
31 stycznia 1989 |
| Numer kolejny |
4225 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka |
2,2421 au |
| Mimośród |
0,1079 |
| Peryhelium |
1,9998 au |
| Aphelium |
2,4841 au |
| Okres obiegu wokół Słońca |
3 lata 131 dni |
| Inklinacja |
3,48° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Jasność absolutna |
12,9m |
(4225) Hobart – planetoida z pasa głównego okrążająca Słońce w ciągu 3 lat i 131 dni w średniej odległości 2,24 j.a. Została odkryta 31 stycznia 1989 roku w obserwatorium w Okutama przez Tsutomu Hioki i Nobuhiro Kawasato. Nazwa planetoidy pochodzi od Josepha R. Hobarta (ur. 1944), astronoma amatora, zajmującego się korekcją orbit planetoid, które znalazły się w niebezpieczeństwie utraty oraz odkrywcy 80 innych (w tym 2010 RA91). Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (4225) 1989 BN.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- (4225) Hobart w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Diagram orbity (4225) Hobart w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (4225) Hobart w bazie Minor Planet Center (ang.)