Fenantrolina

Fenantrolina

Próbka fenantroliny
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 1,10-fenantrolina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H8N2
Masa molowa	180,21 g/mol
Wygląd	białe ciało stałe[1]
Identyfikacja
Numer CAS	66-71-7 16561-55-0 (sól cynkowa) 22802-96-6 (chlorowodorek) 37108-74-0 (hydrat) 3829-86-5 (monochlorowodorek)
PubChem	1318
DrugBank	DB02365
SMILES C1=CC2=C(C3=C(C=CC=N3)C=C2)N=C1
InChI InChI=1S/C12H8N2/c1-3-9-5-6-10-4-2-8-14-12(10)11(9)13-7-1/h1-8H InChIKey DGEZNRSVGBDHLK-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 2,69 g/l[1] Temperatura topnienia 114–119 °C[1][2] Temperatura wrzenia >300 °C[1] logP 1,78[1] Zasadowość (pKb) pKBH+ = 4,27[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3] Niebezpieczeństwo Zwroty H H301, H410 Zwroty P P273, P301+P310, P501 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3] Toksyczny (T) Groźny dla środowiska (N) Zwroty R R25, R50/53 Zwroty S S1/2, S45, S60, S61 Numer RTECS SF8300000 Dawka śmiertelna LD50 18 mg/kg (mysz, dożylnie)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Fenantrolina, o-fenantrolina, 1,10-fenantrolina – organiczny związek chemiczny, związek heterocykliczny o szkielecie węglowym fenantrenu, zawierający dwa pierścienie pirydynowe. Posiada 9 izomerów, różniących się położeniem atomów azotu. Najczęściej spotykany w handlu jest izomer 1,10, choć dostępne są też mieszaniny izomerów.

• Jej kompleks z jonem żelaza Fe²⁺ jest wykorzystywany jako indykator reakcji redoks, stosowany m.in. w miareczkowaniu, który zmienia barwę z czerwonej (forma zredukowana) do niebieskiej (forma utleniona) przy standardowym potencjale redoks = 1,06 V.
• Posiada silne własności kompleksujące metale przejściowe.
• Jest inhibitorem metaloproteaz.