10 groszy wzór 1990
| Państwo | |
|---|---|
| Emitent | |
| Typ monety | |
| Nominał |
10 groszy |
| Rocznik |
1990, 1991, 1992, 1993, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016 |
| Emisja | |
| Mennica |
Mennica Państwowa, |
| Nakład |
2 065 329 308 szt. |
| Data emisji |
1 stycznia 1995 |
| Projektant |
Stanisława Wątróbska-Frindt (awers), |
| Opis fizyczny | |
| Masa |
2,51 g |
| Średnica |
16,5 mm |
| Materiał |
miedzionikiel MN25 |
| Rant |
na przemian gładki i ząbkowany |
| Stempel | |
10 groszy wzór 1990 – moneta dziesięciogroszowa, wprowadzona do obiegu w dniu denominacji z 1 stycznia 1995 r., zarządzeniem z 29 listopada 1994 r.[1] Została zastąpiona dziesięciogroszówką wzór 2017 o zmodyfikowanym wzorze awersu[2][3][4].
Dziesięciogroszówkę wzór 1990 bito w latach 1990–2016[2].
Awers
W centralnym punkcie umieszczono godło – orła w koronie, pod łapą orła, z prawej strony, znak mennicy – litery M W, poniżej rok bicia, dookoła napis: „RZECZPOSPOLITA POLSKA”[4].
Rewers
Na tej stronie na centralnie umieszczonej okrągłej tarczy o średnicy mniejszej niż średnica monety znajdują się cyfry nominału 10, pod nimi napis: „GROSZY”, a całość otoczona jest ozdobnym wieńcem[4].
Nakład
Monetę bito w miedzioniklu MN25 na krążku o średnicy 16,50 mm[4], masie 2,51 grama, z rantem na przemian ząbkowanym i gładkim, według projektów:
w Mennicy Państwowej / Polskiej (S.A.)[4].
Nakłady monety w poszczególnych latach przedstawiały się następująco[3]:
| Lp. | Rocznik | Mennica | Nakład (sztuk) |
|---|---|---|---|
| 1 | 1990 | Mennica Państwowa | 43 055 000 |
| 2 | 1991 | 123 164 300 | |
| 3 | 1992 | 210 005 000 | |
| 4 | 1993 | 80 240 008 | |
| 5 | 1998 | 62 695 000 | |
| 6 | 1999 | 47 040 000 | |
| 7 | 2000 | 104 060 000 | |
| 8 | 2001 | 62 820 000 | |
| 9 | 2002 | 10 500 000 | |
| 10 | 2003 | 31 500 000 | |
| 11 | 2004 | Mennica Państwowa (S.A.) | 70 500 000 |
| 12 | 2005 | Mennica Państwowa S.A. / Mennica Polska S.A. | 94 000 000 |
| 13 | 2006 | Mennica Polska S.A. | 40 000 000 |
| 14 | 2007 | 100 000 000 | |
| 15 | 2008 | 103 000 000 | |
| 16 | 2009 | 146 000 000 | |
| 17 | 2010 | 62 000 000 | |
| 18 | 2011 | 80 000 000 | |
| 19 | 2012 | 136 000 000 | |
| 20 | 2013 | 142 000 000 | |
| 21 | 2014 | 88 000 000 | |
| 22 | 2015 | 112 050 000 | |
| 23 | 2016 | 116 700 000 |
Opis
W 2005 r. Mennica Polska, z okazji 10 lat w obiegu, wyemitowała zestawy kwadratowych klip okolicznościowych, w skład których wchodził również numizmat przedstawiający w centralnej części po obu stronach rysunki awersu i rewersu dziesięciogroszówki wzór 1990. Na awersie w miejscu cyfr określających rok bicia umieszczono napis „1995–2005”. Numizmaty te powstały na metalicznych kwadratach o wymiarach 25 × 25 mm w czterech wersjach[5]:
- w miedzioniklu (tak samo jak w przypadku monety wprowadzonej do obiegu) – masa 9,3 grama, nakład 5000 sztuk,
- w miedzi – masa 9,9 grama, nakład 2000 sztuk,
- w srebrze Ag925 – masa 9,77 grama, nakład 1000 sztuk,
- w złocie Au900 – masa 21 gramów, nakład 50 sztuk.
Ponieważ emitentem zestawów okolicznościowych była Mennica Polska, a nie Narodowy Bank Polski, numizmaty te nie są monetami w dosłownym tego słowa znaczeniu. Mimo to, w niektórych polskich katalogach wymieniane są na równi z monetami obiegowymi[5].
Wersje próbne
Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnych w niklu z roku 1990, z wypukłym napisem PRÓBA, wybita w nakładzie 500 sztuk oraz wersja próbna technologiczna z 1995 r., w miedzioniklu, bez napisu PRÓBA, w nieznanym nakładzie[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. drugie, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 324.
- 1 2 Monety obiegowe [online] [dostęp 2017-10-17].
- 1 2 Nakłady emisji monet obiegowych [online] [dostęp 2017-10-17].
- 1 2 3 4 5 Wizerunki monet obiegowych [online] [dostęp 2017-10-17].
- 1 2 Janusz Parchimowicz, Katalog monet polskich obiegowych i kolekcjonerskich od 1916, wyd. 17, Szczecin: Nefryt, 2008, s. 120, ISBN 978-83-87355-54-8.
- ↑ Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. drugie, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 383.
