185 Dywizja Spadochronowa „Folgore”

185 Dywizja Spadochronowa „Folgore”

185ª Divisione Paracadutisti Folgore

Wyposażenie żołnierza dywizji
Historia
Państwo	Włochy
Sformowanie	1 września 1941
Rozformowanie	23 listopada 1942
Tradycje
Kontynuacja	Brygada Spadochronowa „Folgore”
Działania zbrojne
II wojna światowa I bitwa pod El Alamein bitwa pod Alam Halfa II bitwa pod El Alamein
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	lądowe
Rodzaj wojsk	powietrznodesantowe

185 Dywizja Spadochronowa „Folgore” (wł. 185ª Divisione Paracadutisti Folgore) – jeden ze związków taktycznych włoskich wojsk lądowych, którego organizację rozpoczęto w 1940 roku^[1]. Brała udział w walkach w Afryce Północnej podczas II wojny światowej.

Dywizja szczególnie odznaczyła się w drugiej bitwie pod El Alamein, od 23 października do 6 listopada 1942 roku, broniąc skutecznie odcinka frontu niemiecko-włoskiego przeciw atakom przeważających sił alianckich wspieranych bronią pancerną, aż do ogólnego odwrotu sił osi^[2]. Dywizja utraciła podczas bitwy 1000–1100 zabitych i ciężko rannych oraz ok. 500 wziętych do niewoli (nie licząc przy okazji późniejszego odwrotu)^[2]. Straty jednostek walczących przeciw dywizji "Folgore" szacowane są na ok. 1700 zabitych, zaginionych i rannych^[2]. Na skutek strat, dywizja została rozwiązana pod koniec 1942 roku, tworząc 285 batalion spadochronowy „Folgore”^[2].

Współcześnie tradycję dywizji kontynuuje Brygada Spadochronowa „Folgore”.

• 186 pułk spadochronowy,
• 187 pułk spadochronowy,
• 185 pułk artylerii,
• 8 batalion saperów,
• inne służby.

• Encyklopedia II wojny światowej.
• Strona Folgore