20 złotych wzór 1974 Marceli Nowotko
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Emitent | |
| Typ monety | |
| Nominał |
20 zł |
| Rocznik |
1974, 1975, 1976, 1977, 1983 |
| Emisja | |
| Mennica |
Mennica Państwowa w Warszawie, |
| Nakład |
86 192 000 szt. |
| Data emisji |
29 marca 1974 |
| Data wycofania |
1 stycznia 1995 |
| Projektant | |
| Opis fizyczny | |
| Masa |
10,15 g |
| Średnica |
29 mm |
| Materiał |
miedzionikiel MN25 |
| Rant |
ząbkowany |
| Stempel | |
20 złotych wzór 1974 Marceli Nowotko – moneta dwudziestozłotowa, wprowadzona do obiegu 29 marca 1974 r. zarządzeniem z 22 marca 1974 r. (M.P. z 1974 r. nr 10, poz. 78), wycofana z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 roku, rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].
Była emitowana w latach 1974–1983[1]. Zaliczana jest do serii tematycznej Wielcy Polacy[2].
Awers
W centralnym punkcie umieszczono godło – orła bez korony, poniżej rok bicia, dookoła napis „POLSKA RZECZPOSPOLITA LUDOWA” oraz na dole napis „ZŁ 20 ZŁ”. Na monetach bitych w Warszawie pod łapą orła dodatkowo znajduje się znak mennicy[3].
Rewers
Na tej stronie monety znajduje się popiersie Marcelego Nowotki, dookoła napis „MARCELI NOWOTKO 1893 – 1942”[1].
Nakład
Monetę bito w mennicach w Warszawie i Kremnicy, w miedzioniklu MN25, na krążku o średnicy 29 mm, masie 10,15 grama, z rantem ząbkowanym, według projektu Stanisławy Wątróbskiej[4].
Nakłady monety w poszczególnych latach przedstawiały się następująco[1]:
| Rocznik | Typ rewersu | Mennica | Znak mennicy | Nakład (sztuk) | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 20 złotych 1974 | Marceli Nowotko | Warszawa | MW | 10 000 000 | |
| 20 złotych 1975 | Marceli Nowotko | Kremnica | 10 000 000 | ||
| 20 złotych 1976 | Marceli Nowotko | Kremnica | 20 000 000 | ||
| Warszawa | MW | 30 000 000 | istnieją monety z trzema różniącymi się od siebie położeniami znaku mennicy na awersie[5] | ||
| 20 złotych 1977 | Marceli Nowotko | Warszawa | MW | 16 000 000 | |
| 20 złotych 1983 | Marceli Nowotko | Warszawa | MW | 152 000 |
Opis
Według nieoficjalnych informacji cały nakład rocznika 1983 został rozprowadzony między członków Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego[1].
W drugiej połowie lat siedemdziesiątych XX w. monetę często fałszowano. Zazwyczaj były to bicia bądź odlewy w miedzi, z nałożoną galwanicznie warstwą niklu, która z biegiem czasu ulegała ścieraniu[6].
Wersje próbne
Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnej w niklu (rok 1974) z wypukłym napisem „PRÓBA”, wybita w nakładzie 500 sztuk, oraz wersja próbna technologiczna w miedzioniklu z 1974 roku, w nakładzie 20 sztuk[7].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Jerzy Chałupski, Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część trzecia Rzeczpospolita Polska 1945-1952 Polska Rzeczpospolita Ludowa 1952-1989, 2010.
- ↑ Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 396, ISBN 83-87355-37-2.
- ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 127–133, ISBN 978-83-87355-01-2.
- ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 127, ISBN 978-83-87355-01-2.
- ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 132, ISBN 978-83-87355-01-2.
- ↑ Jerzy Chałupski, Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część trzecia Rzeczpospolita Polska 1945-1952 Polska Rzeczpospolita Ludowa 1952-1989, wyd. pierwsze, Sosnowiec 2010, s. 352-354, ISBN 978-83-931862-0-4.
- ↑ Janusz Parchimowicz, Monety polskie, 2003.
