3.7 cm Gebirgskanone M.13
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja seryjna |
1913-?? |
| Wyprodukowano |
Skoda Werke Pilsen |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
37 mm |
| Długość lufy |
L26 - 26 kalibrów |
| Donośność |
2200 m (maksymalna) |
| Prędkość pocz. pocisku |
175 m/s (pocisk o masie 0,545 kg) |
| Masa |
75 kg (bojowa) |
| Kąt ostrzału |
od – 10° do +45° (w pionie) |
| Szybkostrzelność |
10 strz./min |
| Obsługa |
3 osoby |
3.7 cm Gebirgskanone M.13 – austro-węgierskie działo górskie kalibru 37 mm. Stało się podstawą do opracowania działa piechoty 3.7 cm Infanteriegeschütz M.15.
Działo pierwotnie złożone w zakładach Skody w Pilźnie na zamówienie rządu Ekwadoru, miało być wprowadzone na uzbrojenie artylerii górskiej. Działo było składakiem powstałym z zaadaptowanej do tego celu lufy 3,7 cm armatki morskiej wz. 1894, do której dostosowano lekką lawetę kołową i zaopatrzono w tarczę osłonową dla obsługi. W momencie wybuchu wojny światowej, podobnie do pozostałego sprzętu bojowego produkowanego w Pilźnie, miało trafić do jednostek armii austriacko-węgierskiej, jednak jako mało przydatne dla jednostek liniowych zostało przydzielone do nowo powstałych Legionów Polskich. Uzbrojono w nie, jeszcze w grudniu 1914 roku, jedną z baterii 1 pułku Artylerii. Działo doskonale nadawało się do skutecznego niszczenia stanowisk karabinów maszynowych.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
- Przemysław Jaskółowski: Działa okopowe c. i k. armii 1914-1918. Przemyśl: Fort, 2008.