4-Morfolino-2,2-difenylomaślan etylu
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
4-morfolin-4-ylo-2,2-difenylobutanian etylu |
| Inne nazwy i oznaczenia |
| maślan dioksafetylu, butanian dioksafetylu |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C22H27NO3 |
| Masa molowa |
353,45 g/mol |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
467-86-7 |
| PubChem |
48194 |
| DrugBank |
DB01475 |
| SMILES |
CCOC(=O)C(CCN1CCOCC1)(C2=CC=CC=C2)C3=CC=CC=C3 |
|
| InChI |
InChI=1S/C22H27NO3/c1-2-26-21(24)22(19-9-5-3-6-10-19,20-11-7-4-8-12-20)13-14-23-15-17-25-18-16-23/h3-12H,2,13-18H2,1H3 |
| InChIKey |
LQGIXNQCOXNCRP-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna |
| Legalność w Polsce |
środek odurzający grupy I-N |
4-Morfolino-2,2-difenylomaślan etylu – organiczny związek chemiczny, syntetyczny opioid objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykaz I) pod nazwą dioxaphetyl butyrate (maślan dioksafetylu)[1]. W Polsce znajduje się w kategorii I-N wykazu środków odurzających i substancji psychotropowych, zatem jego posiadanie jest nielegalne[2].