Ada Połomska

Ada Połomska

Ada Połomska (Łódź, 1935)
Data śmierci	lato 1942
Lata aktywności	1935–1942
Zespół artystyczny
Teatr Miejski w Łodzi (1936–1939) Teatr Polski Białorusi Zachodniej (1939–1941) Teatr „Femina” (1941–1942)

Ada Połomska, właśc. Ada Zilbersztajn (zm. latem 1942) – polska i żydowska aktorka teatralna, spikerka radiowa, recytatorka i tancerka.

Około 1935 roku zadebiutowała na scenie Teatru Nowego w Kaliszu, którego dyrektorem był Jan Otrembski. Od 1936 roku do wybuchu II wojny światowej występowała w Teatrze Miejskim w Łodzi. Uznawana była za jedną z najzdolniejszych uczennic Leona Schillera^[1]. Wystąpiła m.in. w Nie-boskiej komedii w roli Orcia^[2], rola ta przyniosła jej uznanie krytyków, m.in. Jerzego Jurandota i Stefana Essmanowskiego^[1] oraz w sztuce Tajny agent^[2]. Występowała także jako recytatorka i reżyserka podczas kameralnych spotkań artystycznych oraz charytatywnych^[1]. Współpracowała także z rozgłośnią Polskiego Radia w Łodzi, występowała jako spikerka radiowa oraz aktorka w słuchowiskach^[1].

Po wybuchu wojny przebywała pod okupacją radziecką, występowała w zespole Teatru Polskiego Białorusi Zachodniej Aleksandra Węgierki^[3]. Z teatrem występowała początkowo w Grodnie, a następnie w Białymstoku. Po likwidacji teatru w 1941 roku, wraz z grupą innych artystów przedostała się do getta warszawskiego^[1]. Podczas pobytu w ZSRR zawarła związek małżeński, jej mąż zginął w wyniku morderstwa^[1].

Mieszkała na terenie tzw. małego getta. W getcie została jedną z czołowych aktorek teatru „Femina” prowadzonego przez Jerzego Jurandota. Była odtwórczynią i pierwowzorem głównej bohaterki komedii muzycznej Miłości szuka mieszkania Jurandota, wystawianej przez teatr^[1]. Prowadziła również zajęcia teatralne dla dzieci w szkole przy ulicy Gęsiej 8/10^[1].

Zginęła najprawdopobniej podczas akcji deportacyjnej w lecie 1942 roku^[1].