Adam Józef Riedl

Adam Riedl
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Pełne imię i nazwisko

Adam Józef Riedl

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1896
Lwów

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1964
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

55 pułk artylerii lekkiej
1 pułk artylerii ciężkiej
2 pułk artylerii motorowej

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
obrona Lwowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Adam Józef Riedl (ur. 7 listopada 1896 we Lwowie, zm. 10 kwietnia 1964 w Warszawie) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 7 listopada 1896 we Lwowie, w rodzinie Jana[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był pułk armat polowych nr 32, który później został przemianowany na pułk haubic polowych nr 30, a następnie na pułk artylerii polowej nr 130[2]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej[3].

W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia podporucznika[4]. U kresu wojny w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa w 1918 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej w szeregach 1 pułku artylerii polowej Lwów[5]. Został awansowany na stopień porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6], a następnie na stopień kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem z 1 lipca 1923[7]. W latach 20. był oficerem w macierzystym 5 pułku artylerii polowej, w tym w 1923 na stanowisku adiutanta sztabowego[8][9]. W 1928 był oficerem Centrum Wyszkolenia Artylerii[10]. Był instruktorem na kursach artyleryjskich w Toruniu[5]. Został awansowany na stopień majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[11]. W lutym 1932 został przeniesiony do 14 pułku artylerii lekkiej w Poznaniu na stanowisko dowódcy dywizjonu[12][13]. W czerwcu 1936 został przeniesiony do 30 pułku artylerii lekkiej w Brześciu na stanowisko kwatermistrza. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 25. lokatą w korpusie oficerów artylerii[14]. W lipcu 1938 został przeniesiony do 7 pułku artylerii ciężkiej w Poznaniu na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku[15]. We wrześniu 1939 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 55 pułku artylerii lekkiej.

Podczas II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. 20 marca 1943 Naczelny Wódz mianował go z dniem 1 kwietnia 1943 dowódcą 1 pułku artylerii ciężkiej[16]. 10 kwietnia tego roku objął dowództwo pułku[17]. Z dniem 1 listopada 1943 dowodzony przez niego oddział został przeformowany w 2 pułk artylerii motorowej. 18 listopada 1943 został zastępcą dowódcy artylerii dywizyjnej 1 Dywizji Pancernej[18][19]. Do końca życia pozostawał w stopniu pułkownika artylerii[5].

Zmarł 10 kwietnia 1964 w Warszawie[5]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera IIB 30, rząd 6, grób 25)[20]. W tym samym grobie została pochowana jego żona Wanda (1900–1977) i młodsza córka Barbara po mężu Warda (1929–2015)[20].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia