Adam Wang
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 stycznia 1963 |
| Zawód, zajęcie |
działacz partyjny i państwowy, inżynier budownictwa |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (1950–1957), zastępca przewodniczącego Komisja Planowania przy Radzie Ministrów (1957–1963) |
Adam Wang właśc. Aron Wang[1] (ur. 14 sierpnia 1903 w Rakszawie[2], zm. 3 stycznia 1963 w Warszawie[3]) – polski działacz partyjny i państwowy, inżynier budownictwa pochodzenia żydowskiego, zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (1950–1957) i Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (1957–1963).
Życiorys
Syn Eliasza i Sary[1], pochodził z rodziny żydowskiej[4]. Od 1923 do 1927 członek lwowskiego zarządu Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie”, w tym okresie działał też w PPS-Lewicy[5]. W latach 1927–1930 w szeregach Komunistycznej Partii Polski, m.in. jako sekretarz dzielnicy w Rzeszowie. W 1927 ukończył studia z inżynierii mechanicznej na Politechnice Lwowskiej, następnie pracował w Fabryce Odlewów w Suchedniowie i Fabryce Maszyn S. Zweig w Rzeszowie. Od 1935 do 1939 był współwłaścicielem warsztatu naprawczego i biura technicznego w Rzeszowie. Walczył w kampanii wrześniowej, następnie znalazł się w Stanisławowie, gdzie do 1941 był głównym inżynierem w dyrekcji przemysłu miejskiego. W latach 1941–1946 główny inżynier w Fabryce nr 14 w Sosnowce[2].
W 1946 powrócił do kraju i został członkiem Polskiej Partii Robotniczej, przekształconej w Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą. Wchodził w skład egzekutywy kół PPR/PZPR przy resorcie przemysłu i handlu, był delegatem na II i III zjazd PZPR. W latach 1946–1947 kierował w stopniu plutonowego działem planowania w ramach Wydziału Konsumów Szefostwa Zaopatrzenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego[5]. Podjął następnie pracę w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, gdzie był dyrektorem departamentu planowania (1947–1949)[2] i szefem Komisji Opiniodawczej Gospodarki Materiałowej (1948–1949)[6].
Od kwietnia 1949 był dyrektorem generalnym, następnie od grudnia 1950 do stycznia 1957 zastępcą przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego[7]. Po przekształceniu PKPG w Komisję Planowania przy Radzie Ministrów pozostał jej wiceprzewodniczącym do śmierci w styczniu 1963[7]. Kierował również Komisją ds. Gospodarki Kamieniem (od 1950)[8], Komisją Koordynacyjną Przemysłu Okrętowego (od 1951)[9], Komisją ds. Obrotów Kompensacyjnych (od 1954)[10] oraz Komisją Rządową dla Ustalenia Ostatecznego Przydziału Obiektów Gospodarczych Nieczynnych w Celu ich jak Najszybszego Uruchomienia (1955–1956)[11].
Został pochowany na Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie[12].
Przypisy
- 1 2 Rzeszow PSA 1910 Census [online], Jewish Records Indexing – Poland [dostęp 2025-04-25] (ang.).
- 1 2 3 Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2025-01-07].
- ↑ Norbert Kołomiejczyk, Ryszard Halaba, Władysław Góra. Calendarium Polski Ludowej 1944–1963 cz. 2 1954–1963. „Przegląd Historyczny”. 55 (3)/2018. s. 37, 42. ISSN 0033-2186.
- ↑ Mirosław Szumiło. „Żydokomuna” w aparacie władzy „Polski Ludowej”. Mit czy rzeczywistość?. „Pamięć i Sprawiedliwość”. 2(32)/2018. s. 37, 42. ISSN 1427-7476.
- 1 2 Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2025-01-07].
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 270.
- 1 2 Kochański 2022 ↓, s. 221.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 216.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 217.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 173.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 176.
- ↑ Warszawa, Cmentarz Wojskowy: Grób Adama Wanga. fotopolska.eu. [dostęp 2025-01-07].
Bibliografia
- Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2025-01-07].