Adolf Lachowicz

Adolf Lachowicz

porucznik
Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1890 Mińsk
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 1920 Wolica Śniatycka
Przebieg służby
Lata służby	1913–1914 1919–1920
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	9 pułk ułanów
Stanowiska	dowódca szwadronu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wyprawa kijowska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Adolf Lachowicz (ur. 4 czerwca 1890 w Mińsku, zm. 31 sierpnia 1920 w bitwie koło Wolicy Śniatyckiej) – żołnierz armii rosyjskiej, porucznik kawalerii Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 4 czerwca 1890 w rodzinie Wincentego i Ludwiki z d. Adamowicz^[1]. Absolwent gimnazjum. Zmobilizowany w 1913 na jeden rok do armii rosyjskiej. Następnie od stycznia 1919 w odrodzonym Wojsku Polskim. Służył w 9 pułku ułanów, gdzie otrzymał awans na porucznika. Walczył podczas wyprawy kijowskiej i wojny polsko-bolszewickiej

Szczególnie zasłużył się 31 sierpnia 1920 w bitwie pod Komarowem. „Zginął na czele swojego szwadronu, prowadząc szarżę przeciwko oddziałom 1 Armii Konnej S. Budionnego”^[1]. Za tę postawę został odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari V klasy.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3426 (1921, pośmiertnie)^[1][2][3]

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Jan Tatara: Zarys historji wojennej 9-go pułku ułanów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2025-03-16].