Agaonidae
| Agaonidae | |
| Walker, 1846 | |
![]() samica Apocrypta sp. | |
![]() samiec Elisabethiella comptoni | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina |
Agaonidae |
Zasięg występowania
Przedstawiciele tej rodziny są rozprzestrzenieni w cieplejszych rejonach całego świata[1].
W Polsce nie występują.
Boiologia i ekologia
Agaonidae są symbiontami figowców - każdy gatunek figowca ma jeden lub dwa gatunki symbiotyczne. Samice składają jaja wewnątrz kwiatostanów, zaś larwy rozwijają się w galasach. Samce z jednego pokolenia, żerujące na tym samym pojedynczym drzewie, wydostają się z komór poczwarkowych w momencie dojrzewania jego kwiatów, wszystkie w tym samym czasie. Nigdy nie opuszczają one kwiatów a jedynie wędrują wewnątrz nich by znaleźć najbliższą samicę zanim opuści ona galas. Po zapłodnieniu samica wychodzi przez tunel wygryziony przez samca oraz, szukając drogi wydostania się z kwiatu, zostaje obsypana pyłkiem. Następnie opuszcza ona macierzyste drzewo szukając innego którego kwiatostany znajdują się w innej fazie rozwoju[1].
Przedstawiciele Sycoecinae, Sycophaginae i Otitesellinae zaliczani wcześniej do tej rodziny mogą tworzyć galasy na figowcach, bądź być parazytoidami larw Agaonidae[1].
Systematyka
Obecnie do Agaonidae zaliczanych jest 5 podrodzin[1]:
- Agaoninae
- Blastophaginae
- Kradibiinae
- Sycophaginae
- Tetrapusinae
Podrodziny Otitesellinae, Sycoecninae, Sycophaginae i Sycoryctinae są obecnie zaliczane do siercinkowatych[1].

