Akusilaos z Argos
Akusilaos z Argos (gr. Ακουσίλαος ο Αργείος, V w. p.n.e.) – kosmogonista i historyk grecki[1][2].
Pozostawił po sobie jedynie fragmenty dzieł: Genealogiai, Kosmogoniai oraz Theogoniai[3]. Zasób mitów hezjodejskich uzupełnił mitami argolidzkimi. Stosował typową dla logografów jońskich prymitywną chronologię[4].
Księga Suda (α 942) nazwała go „najstarszym z badaczy”, podała także, iż źródłem informacji Akusilaosa były brązowe tablice, które jego ojciec odkopał w pobliżu domu. Podstawę źródłową dzieła stanowiły wcześniejsze utwory poetyckie, w tym epos Foronis Hellanikosa, ale szczególną rolę musiały odgrywać utwory Hezjoda, skoro Akusilaosa oskarżano niekiedy o wtórność i kopiowanie dzieł poety z Askry[5]. Że jest to ocena powierzchowna, świadczyć mogą dwa zachowane fragmenty, w których genealogie i interpretacje mityczne Akusilaosa różnią się od wersji Hezjoda[6]. Jego praca, jak możemy wnioskować z nielicznych ocalałych fragmentów, miała szeroki zakres tematyczny i dotyczyła zarówno kwestii teogonicznych, jak i mitów heroicznych (początki bogów, walki z Gigantami, ale także potomstwo Deukaliona oraz prace Heraklesa). Zapewne właśnie ze względu na tę rozległość poruszanych zagadnień Apollodor przywołał Akusilaosa aż 10 razy. Tylko jeden fragment może wskazywać na obecność w Genealogiach interpretacji materiału dotyczącego mitów[7]. Uważa się więc, iż autor skupiał się na wyłożeniu i pogodzeniu rozbieżnych wersji opowieści. Także w jego przypadku zasadą porządkującą materiał były linie genealogiczne[8].
Dzieło Akousilaosa pozostawało w obiegu przez wieki po jego opublikowaniu na początku V wieku p.n.e. jako jeden z najwcześniejszych przykładów greckiej prozy. Dionizjos z Halikarnasu w I wieku p.n.e. przypisywał popularność i przetrwanie tych wczesnych historii ich urokowi i cudownym mitom, które zawierały[9]. Praca Akousilaosa była również przydatna jako wiarygodne źródło mitów już w IV wieku p.n.e., jak pokazuje świadectwo Platona[10], a później dla kompilatorów podręczników do mitologii, takich jak Apollodor, oraz dla aleksandryjskich gramatyków[11].
Poglądy
Prapoczątkiem wszystkiego był w jego przekonaniu Chaos, będący źródłem dla takich zasad, jak: Mrok (męskość i nieograniczoność), Noc (element żeński), Aether (światło), Eros (życie) i Metis (rozum)[12].
Przypisy
- ↑ S. Hadyna, W słońcu Hellady, Warszawa 1968, s. 174.
- ↑ N.G.L. Hammond, Dzieje Grecji, Warszawa 1994, s. 240-241.
- ↑ R. Krawczyk, Grecka historiografia antyczna, „Historia i Świat”, 2, 2013, s. 10.
- ↑ Anna ŚWIDERKÓWNA (red.), "Słownik pisarzy antycznych", Warszawa 1982, s. 53.
- ↑ Zob. Klemens Aleksandryjski, Kobierce zapisków filozoficznych dotyczących prawdziwej wiedzy, VI 2, 26, t. 2, tłum. J. Niemirska-Pliszczyńska, Warszawa 1994, s. 125.
- ↑ Zob. Apollodor, Biblioteka opowieści mitycznych (Bibliotheke), II 2 i 26, tłum. T. Mojsik, Wrocław 2018, s. 160.
- ↑ Filodemos z Gadary, O pobożności, 34c 1.
- ↑ T. Mojsik, Etnograf w bibliotece. Skąd się wzięła mitologia grecka?, [w:] Apollodor, Biblioteka opowieści mitycznych (Bibliotheke), s. 52-52.
- ↑ Dionizjusz z Halikarnasu, O Tukidydesie, 5--6.
- ↑ Platon, Uczta, 178a-b.
- ↑ D.L. Toye, ,,Akousilaos of Argos (2)'', Brill's New Jacoby. Editor in Chief: Ian Worthington (University of Missouri). Brill, 2011. Brill Online. Grand Valley State University. 04 August 2011. http://www.brillonline.nl.ezproxy.gvsu.edu/subscriber/entry?entry=bnj\_a2
- ↑ J. Legowicz, Zarys historii filozofii. Elementy doksografii, Warszawa 1980, s. 45, 46, 48.
Linki zewnętrzne
- ISNI: 0000000071542609
- VIAF: 51651645, 191968541, 1271159234243903371085, 1790159234791603372740, 1156495235317560771, 474159474303427662161, 889144647725648146702
- LCCN: nr2006008684
- GND: 119545802
- BnF: 10425123d
- SUDOC: 149112386
- SBN: PUVV129008
- NKC: jo2015881355
- BNE: XX5525495
- NTA: 069735964
- NUKAT: n2018260867
- J9U: 987008575568005171
- ΕΒΕ: 160434