Aleksander Saloni

Aleksander Saloni
Grób Aleksandra Saloni

Aleksander Saloni (ur. 26 czerwca 1866 w Tyczynie, zm. 27 czerwca 1937 w Rabce-Zdroju) – polski nauczyciel, muzyk i folklorysta.

Ukończył w 1885 Seminarium Nauczycielskie Męskie w Rzeszowie. Pracował jako nauczyciel śpiewu i gry na skrzypcach w szkołach w Galicji, m.in. w Przeworsku, Rzeszowie, Delejowie koło Stanisławowa, we Lwowie. Od 1903 należał do Towarzystwa Szkoły Ludowej, był także członkiem zarządu głównego Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych. Od 27 marca 1909 był wiceprezesem Organizacji Narodowej w Stanisławowie. Członek Stronnictwa Demokratyczno-Narodowego[1]. Był publicystą lwowskiego "Słowa Polskiego", współpracownikiem "Wisły" i "Materiałów Antropologiczno-Archeologicznych i Etnograficznych", w których opublikował w latach 1897-1913 materiały dotyczące kultury wiejskiej okolic Rzeszowa, Przeworska i Stanisławowa; do najważniejszych należą następujące prace:

  • Lud wiejski w okolicy Przeworska,
  • Lud łańcucki,
  • Lud rzeszowski,
  • Zaściankowa szlachta polska w Delejowie.

Prace te zawierają prawie 250 wariantów bajkowych i wiele innych, starannie zapisanych materiałów folklorystycznych.

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 83C-V).

Żonaty z Leopoldyną Kaspar, nauczycielką, miał pięcioro dzieci, jego synami byli:

  • Juliusz Saloni (1891-1963), historyk literatury;
  • Roman Saloni (1895-1986), pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego.

Przypisy

  1. ↑ Saloni Aleksander, [w:] Adam Wątor, Słownik działaczy Narodowej Demokracji w Galicji, Szczecin 2008, s. 160, ISBN 978-83-751-810-9-8.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.