Aleksander Zienkiewicz

Aleksander Zienkiewicz
ps. Wujek
Sługa Boży
prezbiter
Ilustracja
Ks. Aleksander Zienkiewicz, Nowogródek ok. 1940
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1910
Lembówka

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1995
Wrocław

Miejsce pochówku

sarkofag w kościele św. Piotra i św. Pawła we Wrocławiu

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

3 kwietnia 1938

Strona internetowa

Aleksander Zienkiewicz (pseud. Wujek; ur. 12 sierpnia 1910 w Lembówce, zm. 21 listopada 1995 we Wrocławiu) – polski duchowny katolicki, duszpasterz akademicki, pedagog, teolog, Sługa Boży.

Życiorys

Urodził się w 1910 roku w Lembówce na Wileńszczyźnie. W latach 1920–1926 uczęszczał do szkoły podstawowej w Duniłowiczach. Następnie w latach 1926–1931 kontynuował naukę w Niższym Seminarium w Nowogródku i Biskupim Gimnazjum Męskim w Drohiczynie. W latach 1931–1938 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Pińsku. 3 kwietnia 1938 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa pińskiego Kazimierza Bukraby. W kwietniu 1939 został rektorem fary w Nowogródku i kapelanem sióstr nazaretanek, późniejszych 11 męczennic zamordowanych przez Niemców 1 sierpnia 1943. W 1942 mianowano go dziekanem nowogródzkim i wikariuszem północnej części diecezji pińskiej.

W 1946 został przesiedlony do Gorzowa Wielkopolskiego. W sierpniu tego samego roku został prefektem szkoły podstawowej i gimnazjum w Sycowie. 1 sierpnia 1947 podjął pracę jako prefekt I LO i Liceum Pedagogicznego we Wrocławiu oraz kapelan sióstr nazaretanek. W latach 1953–1958 był rektorem Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Od 1963 roku pełnił funkcję archidiecezjalnego duszpasterza młodzieży akademickiej w Centralnym Ośrodku Duszpasterstwa Akademickiego we Wrocławiu. 27 maja 1972 został kanonikiem kapituły katedralnej. 25 marca 1976 został rektorem kościoła św. Piotra i Pawła we Wrocławiu. 10 sierpnia 1994 zrezygnował z pełnionych funkcji. Zmarł 21 listopada 1995 w opinii świętości w szpitalu przy ul. Rydygiera[1].

Został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu. 21 listopada 2010 rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny, który zakończył się na szczeblu diecezjalnym 25 listopada 2017[2]. 25 listopada 2019 jego doczesne szczątki przeniesione zostały do kościoła św. Piotra i św. Pawła[3]. W 2020 Stolica Apostolska wydała dekret o ważności dochodzenia diecezjalnego, a w październiku 2024 w Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych zostało złożone Positio dotyczące sługi Bożego Aleksandra Zienkiewicza[4].

W rodzinie Zienkiewiczów było kilku kapłanów: ks. Alfons Zienkiewicz – dziekan z Krynek, ks. Antoni Zienkiewicz – dziekan z Głębokiego, bł. ks. Mieczysław Bohatkiewicz i ks. Stanisław Bohatkiewicz (synowie siostry ojca ks. Aleksandra)[5].

Przypisy

  1. ↑ Kalendarium. wujek.wroc.pl. [dostęp 2020-06-11].
  2. ↑ Bliżej wyniesienia na ołtarze
  3. ↑ Agata Combik, Sługa Boży ks. Zienkiewicz. Ekshumacja, kanoniczne rozpoznanie i przeniesienie doczesnych szczątków, Gość Niedzielny, 25 listopada 2019 [dostęp 2024-08-03] (pol.).
  4. ↑ Karol Białkowski, Uczył, jak być chrześcijanami w codzienności. Ks. Zienkiewicz o krok bliżej ołtarzy, Gość Niedzielny, 21 listopada 2024 [dostęp 2024-11-21] (pol.).
  5. ↑ Życiorys [online], www.wujek.wroc.pl [dostęp 2023-02-20].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.