Aleksandra Waliszewska

Aleksandra Waliszewska
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1976
Warszawa

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo, rysunek

Strona internetowa

Aleksandra Waliszewska (ur. 30 stycznia 1976 w Warszawie)[1] – polska malarka, rysowniczka.

Życiorys

Aleksandra Waliszewska - Bez tytułu (2012-2013)

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (ASP), gdzie w 2001 uzyskała dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Wiesława Szamborskiego.

W 2003 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki.

Jej prace były publikowane m.in. przez: ''Timeless Editions'', ''My Dance the Skull'', ''FUKT'', ''United Dead Artists'', ''Les Editions Du 57'', ''Drippy Bone Books'', ''Editions augummi'', a obrazy były użyte, jako okładki płyt m.in.: Chicaloyoh, Scarcity of Tanks, Mike'a Doherty oraz cyklu Populista wydawanego nakładem Bolt Records[2].

W 2008 artystka porzuciła malarstwo sztalugowe na rzecz gwaszy wykonywanych na papierze. Maluje średnio jedną pracę dziennie i już w 2010 jej zbiór liczył ok. 2 tysięcy prac.

W 2010 była finalistką polskiego etapu Henkel Art Award[1].

Była współautorką scenariusza, a także brała udział w charakterze aktora podczas realizacji greckiego filmu z gatunku dramat krótkometrażowy pt. „The Capsule” w 2012, w reżyserii Athiny Racheli Tsangari powstałego na zlecenie Dakisa Ioannou/Deste Foundation[3][4]. Premiera filmu odbyła się na dOCUMENTA 13 w Kassel[2].

W 2013 na targach sztuki ARCO w Madrycie została wyróżniona nagrodą Hiszpańskiego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AECA[5].

W 2014, sześć jej prac zostało zaprezentowanych podczas Festiwalu Narracje w Gdańsku[6]. W tym samym roku ukazała się książka z jej pracami pt. Złote rączki drżą zawierająca 150 prac Waliszewskiej oraz towarzyszące im teksty takich autorów jak Maurizio Cattelan, Joan Cornellà, Warren Ellis, Allison Schulnik, Wiktor Skok, David Tibet i Athina Rachel Tsangari.

Szczepan Twardoch napisał specjalnie do książki opowiadanie inspirowane pracami Waliszewskiej. Premierze książki towarzyszyła indywidualna wystawa prac w warszawskiej galerii Leto. W 2016 w wyniku współpracy Waliszewskiej i Twardocha powstała dziesięciominutowa animacja w reżyserii Wiktora Striboga pt. „Piwnica”.[7]

Jej prace znajdują się między innymi w zbiorach Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie[8], DESTE Foundation for Contemporary Art w Atenach, Muzeum Narodowym w Gdańsku, Kolekcja Fundacji Sztuki Polskiej ING w Warszawie, Doron Sebbag Art Collection w Tel Awiwie, CSW Znaki Czasu w Toruniu, Museum Jerke w Recklinghausen, Galerii Bunkier Sztuki w Krakowie oraz Warmińsko-Mazurskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Olsztynie.

Życie prywatne

Prawnuczka bajkopisarki Kazimiery Dębskiej[9] i wnuczka rzeźbiarki Anny Dębskiej[10].

Wybrane wystawy

  • 1997: Galeria Aneks w Warszawie
  • 1998: Galeria Aktyn
  • 2001: „Sen i dziewczyna”, Galeria Karowa w Warszawie; „Światło”, Galeria Karowa w Warszawie
  • 2002: Galeria Test w Warszawie
  • 2005: „Narcyz” – Galeria Karowa w Warszawie
  • 2006: Galeria Opus w Łodzi (wystawa indywidualna); „Malarstwo XXI wieku”, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa; „Bachantki”, Muzeum Teatralne, Teatr Wielki, Warszawa
  • 2007: „Sami o sobie”, Miejska Galeria Sztuki, Łódź
  • 2009: „Kwiaty na poddaszu”, Mieszkanie Gepperta ,Wrocław; „Byłem psem”, Design Gallery BWA Wrocław; Frederic Magazine arts factory, Paryż
  • 2010: „Nawet o tym nie myśl”, Galeria leto, Warszawa; Biennale LE HAVRE with Frederic group, Le Havre, Francja; „Ilustracje PL 2010", Sinfonia Varsovia, Warszawa; „Heroes of Might and Magic”, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa (wystawa indywidualna)
  • 2011: „Chapter Three: Pain”, ReMap3, Ateny (wystawa indywidualna); „Sweatboxing II”, Galeria leto, Warszawa; Frédéric Magazine, Galerie Jean Marc Thèvenet, Paryż; „666", Artissima 18, Turyn; „White Cubes / Black Holes”, Art Space Gallery, Kraków
  • 2012: „Przykre dziecko”, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie (wystawa indywidualna); „Garden”, Warsaw Gallery Weekend, LETO, Warszawa: „Gwasze i Rysunki”, Galeria Sztuki Współczesnej Widzimisie, Siedlce (wystawa indywidualna); „...A Petete Petete Te...”, Galeria Promocyjna, Warszawa (wystawa indywidualna); „The Capsule – Installation”, Barneys Window, Nowy Jork (razem z Athiną Rachel Tsangari)
  • 2013: „Focus Poland Project 3: Take 5", Centrum Sztuki Współczesnej, Toruń; „Malarze ilustracji”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie; „BĘDZIE SIĘ DZIEŁO!”, Bunkier Sztuki, Kraków; „Midnight Show”, Galeria Dizajn BWA Wrocław; „Słowa / znak / terytorium”, ARCO Madryt; „ES – Sezon 3: Nic o tamtym. Fikcyjne Narracje”, Studio Otwock; „The System of Objects”, Deste Foundation, Ateny; „Insomnes”, Gurú Tienda Gallery, Meksyk; „Hell as Pavilion”, Palais de Tokyo, Paryż, (razem z Athiną Rachel Tsangari)
  • 2014: „Złote rączki drżą”, LETO, Warszawa; „Pokaz o wdzięcznym tytule, LETO, Warszawa; Festiwal Narracje 6, Gdańsk; SHIT AND DIE, Palazzo Cavour, Turyn; „Złoty wiek. Kolekcja Vinyl Canvas”, Galeria Dizajn BWA Wrocław; „Miłość własna. Czyli artyści kochają siebie”, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie; „Co widać. Polska sztuka dzisiaj”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie; „Eat The Blue”, Le 116 Centre d'art contemporain, Montreuil, Francja
  • 2015: „Two Sticks”, Tink Tank lab Triennale, Wrocław; „Zuzanna Ginczanka. Tylko szczęście jest prawdziwym życiem”, Muzeum Literatury, Warszawa; „Garden”, ArtBrussels 2015, Bruksela; „Działania na głowę. Polska sztuka dzisiaj”, Dom Umenia, Kunsthalle Bratysława; „Typologia przemocy”, ARCO Madrid 2015, Madryt: „Gdyby dwa morza miały się spotkać”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa
  • 2016: Animacja „Piwnica” (razem ze Szczepanem Twardochem i Str!bogiem), LETO, Warszawa; ARS INDEPENDENT FESTIVAL, Katowice; „KREW – WERK”, Fundacja Galerii Foksal, Warszawa; „Zuzanna Ginczanka. Tylko szczęście jest prawdziwym życiem”, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie; „Mauvaises Graines 2", Topographie de l'art, Paryż; „The Time Is Out of Joint”, Asia Culture Centre, Gwangju; „La memoria finalmente. Arte in Polonia 1989-2015", Galleria Civica di Modena; „The Time Is Out of Joint”, Sharjah Art Foundation, Sharjah
  • 2017: „Der Teufel ist ein Eichhörnchen”, Muzeum Jerke w Recklinghausen, w Niemczech; "absurden, obszönen Steingötzen der Tschanvölker", Neuer Kunstverein, Wiedeń (wystawa indywidualna); „Syrena herbem twym zwodnicza”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie; „10 Letnich Powidoków”, LETO, Warszawa;
  • 2018: „Hawrot, Krajewska & Waliszewska” (razem z Zuzą Krajewską i Joanną Hawrot), LETO, Warszawa[11] ; „Of Death and Other Demons”, CAN Christina Androulidaki Gallery, Ateny
  • 2019: „Farba znaczy krew”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie; „Pałac sztuki. Młode malarstwo polski”, Muzeum Narodowe w Gdańsku; „Wesoły Niemiec”, Galeria Dobro, Olsztyn (wystawa indywidualna)
  • 2020: „I Want to Feel Alive Again”, Lyles & King, Nowy Jork; „Untitled (But Loved)”, Bosse & Baum, Londyn; „Agresywny dziad”, Fortnight Institute, Nowy Jork (wystawa indywidualna); „Kocham kotkę, która umarła”, BWA Zielona Góra (wystawa indywidualna)
  • 2021: „Nine Lives”, Fortnight Institute, Nowy Jork; „Stara baba”, Bosse & Baum, Londyn (wystawa indywidualna); „Nature Morte”, The Hole, Nowy Jork
  • 2022: PLAVALAGUNA, LETO, Warszawa; „My Private Hell”, Company Gallery, Nowy Jork; „Opowieści okrutne. Aleksandra Waliszewska i symbolizm Wschodu i Północy”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (wystawa indywidualna)
  • 2023: KOŃSKI ROMANS, LETO, Warszawa; „WOMEN, together”, wystawa stała, EMST, Ateny; MELENCOLIA, Galerie Eva Presenhuber, Zurych; „Escaped, Found a Hideout, Still on the Run”, PLATO, Ostrawa; „La Mansarde d'Emilie”, LETO, Warszawa; „Pictures Girls Make: Portraitures”, Blum&Poe, Los Angeles; „Farewell sezonie ogórkowy”, LETO, Warszawa; „Warsaw Spring”, LETO, Warszawa; „Opowieści okrutne. Aleksandra Waliszewska i symbolizm Wschodu i Północy”, Narodowe Muzeum Sztuki im. M. K. Čiurlionisa, Kowno (wystawa indywidualna); „Bruno Schulz. Żelazny kapitał ducha”, Muzeum Literatury, Warszawa
  • 2014: „A Marriage of Heaven and Hell”, BLUM Tokyo, Tokio
  • 2025: „Enchanted Alchemies: Magic, Mysticism, and the Occult in Art” w Lévy Gorvy Dayan, Londyn; „Last Night I Dreamt of Manderley” Alison Jacques gallery, Londyn

Przypisy

  1. 1 2 Aleksandra Waliszewska w serwisie Culture.pl; artykuł Ewy Gorządek z grudnia 2010 (stan na 07.12.2013)
  2. 1 2 Aleksandra Waliszewska - DESA Unicum [online], desa.pl [dostęp 2025-05-05].
  3. The Capsule w serwisie Filmweb.pl (stan na 07.12.2013)
  4. Sylwetka Aleksandry Waliszewskiej w serwisie Focus Poland (stan na 07.12.2013). [dostęp 2013-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-02)].
  5. Sukces polskich artystek na targach Arco Madrid. Portal Rynek i Sztuka, 19 lutego 2013. [dostęp 2013-02-20].
  6. Aleksandra Waliszewska. narracje.eu. [dostęp 2021-01-14]. (pol.).
  7. Piwnica | Film | 2016. [dostęp 2025-05-16].
  8. Aleksandra Waliszewska. artmuseum.pl. [dostęp 2021-01-14]. (pol.).
  9. Prywatne muzeum Aleksandry Waliszewskiej. polityka.pl. [dostęp 2021-01-14]. (pol.).
  10. Anna Dębska i poddasze pełne zwierząt. polskieradio.pl, 2014-10-31. [dostęp 2014-11-02].
  11. Aleksandra Waliszewska. culture.pl. [dostęp 2021-01-15]. (pol.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne