Alexis Lemaître
![]() | ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia |
30 marca 1864 | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 maja 1939 | |
| koadiutor arcybiskupa kartagińskiego | ||
| Okres sprawowania |
1920–1922 | |
| arcybiskup kartagiński, prymas Afryki | ||
| Okres sprawowania |
1922–1939 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Prezbiterat |
29 czerwca 1888 | |
| Nominacja biskupia |
24 lutego 1911 | |
| Sakra biskupia |
23 kwietnia 1911 | |
| Data konsekracji |
23 kwietnia 1911 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy |
Léon-Antoine-Augustin-Siméon Livinhac MAfr, | ||||
| |||||
Alexis Lemaître MAfr (ur. 30 marca 1864 w Onlay, zm. 16 maja 1939 w Tunisie) – francuski duchowny rzymskokatolicki, ojciec biały, misjonarz, wikariusz apostolski Sudanu Francuskiego, arcybiskup kartagiński i prymas Afryki.
Biografia
29 czerwca 1888 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem Zgromadzenia Misjonarzy Afryki.
24 lutego 1911 papież Pius X mianował go wikariuszem apostolskim Sudanu Francuskiego oraz biskupem tytularnym sitifijskim. 23 kwietnia 1911 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa kartagińskiego Barthélemy'ego Clémenta Combesa. Współkonsekratorami byli przełożony generalny Zgromadzenia Misjonarzy Afryki bp Léon-Antoine-Augustin-Siméon Livinhac oraz biskup pomocniczy kartagiński Jean-Joseph Tournier.
Podczas I wojny światowej zabiegał o poprawę bytu czarnoskórych rekrutów, wcielonych do Armii Francuskiej. Poprawa warunków służby i obietnica nadania obywatelstwa francuskiego, stłumiły bunty poborowych. Działanie bpa Lemaître zostało docenione przez władze – w 1917 premier Francji Georges Clemenceau, wbrew zwyczajom, mianował go generałem brygady[1]. W 1919 otrzymał Nagrodę Języka Francuskiego Akademii Francuskiej[2].
W 1919 ciężko zachorował i wymagał ryzykownej i powodującej trwałe upośledzenie operacji. Powrócił do Francji, gdzie w Nevers uczestniczył w przeniesieniu relikwii Bernadety Soubirous. Dokonane wówczas jego uzdrowienie zostało uznane przez Kościół i wybrane jako cud do procesu kanonizacyjnego Bernadety Soubirous[1].
28 lipca 1920 papież Benedykt XVI mianował go koadiutorem arcybiskupa kartagińskiego oraz arcybiskupem tytularnym cabasyjskim. 20 lutego 1922 zmarł arcybiskup kartagiński Barthélemy Clément Combes. Tym samym abp Lemaître objął archidiecezję i związany z nią tytuł prymasa Afryki.
Arcybiskupem kartagińskim był do śmierci 16 maja 1939. Pochowany w katedrze św. Ludwika IX w Kartaginie. Po uzyskaniu przez Tunezję niepodległości, jego szczątki przeniesiono na cmentarz w Moulins-Engilbert we Francji[1].
Przypisy
- 1 2 3 ONLAY. L’évêque de Nevers rend hommage à Monseigneur Lemaître. Le Journal du Centre. [dostęp 2025-04-16]. (fr.).
- ↑ Alexis LEMAÎTRE. Akademia Francuska. [dostęp 2025-04-16]. (fr.).
Bibliografia
- Alexis Lemaître [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2025-04-16] (ang.).
- Archbishop Alexis Lemaître. GCatholic. [dostęp 2025-04-16]. (ang.).
