Alfa Arae
| α Ara | |||||||||||||||||||
![]() Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
17h 31m 50,492s | ||||||||||||||||||
| Deklinacja |
-49° 52′ 34,12″ | ||||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||
| Odległość | |||||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||||
| Ruch własny (RA) |
−33,27 ± 0,84 mas/rok | ||||||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) |
−67,22 ± 0,31 mas/rok | ||||||||||||||||||
| Prędkość radialna |
0 km/s | ||||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||
| Typ widmowy |
B2 Vne[1] | ||||||||||||||||||
| Masa | |||||||||||||||||||
| Promień | |||||||||||||||||||
| Jasność | |||||||||||||||||||
| Prędkość obrotu |
300 km/s | ||||||||||||||||||
| Temperatura |
22 000 K[2] | ||||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Alfa Arae (α Ara) – druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Ołtarza, znajdująca się w odległości około 267 lat świetlnych od Ziemi.
Charakterystyka
Jest to gorąca, białobłękitna gwiazda ciągu głównego należąca do typu widmowego B. Gwiazdę otacza dysk materii, z którego pochodzi silna emisja w liniach widmowych. Dysk jest obserwowany z Ziemi blisko płaszczyzny, przez co częściowo przesłania gwiazdę, wzmacniając w jej widmie linie absorpcyjne. Gwiazda obraca się szybko wokół osi, z prędkością 300 km/s na równiku, a wiatr gwiazdowy powoduje utratę masy w tempie 10−10 M☉ na rok. Jasność gwiazdy zmienia się w związku z oddziaływaniem z dyskiem materii i okresowo może ona bywać najjaśniejszą w gwiazdozbiorze. Gwiazda zakończy życie jako biały karzeł, odrzuciwszy otoczkę[2].
Podejrzenie, że gwiazda ta ma bliską towarzyszkę, nie znalazło na razie potwierdzenia. W odległości co najmniej 4100 au od Alfa Arae znajduje się gwiazda typu widmowego K, która – jeżeli gwiazdy rzeczywiście są związane grawitacyjnie – okrąża ją co 94 tysiące lat[2].
