Alfons Parvex

Alfons Parvex
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1833
Warszawa

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1890
Warszawa

Zawód, zajęcie

ornitolog

Adolf Alfons Ksawery Parvex, Alphonse Parvex (ur. 1833 w Warszawie, zm. 25 listopada 1890 w Warszawie) – polski urzędnik, powstaniec styczniowy, ornitolog amator.

Życiorys

Urodził się w Warszawie jako syn Piotra (zm. przed 1839[1]), obywatela szwajcarskiego, nauczyciela języka francuskiego i autora podręcznika do nauki tego języka, i Serafiny z Leśnikowskich (zm. 1875)[2]. Pracował jako urzędnik w Wytwórni Papieru w Jeziornie. Jako ornitolog uczył się u Ludwika Koehnego i Władysława Taczanowskiego, współpracował z Wiktorem Godlewskim i Benedyktem Dybowskim. Za udział w powstaniu styczniowym zesłany na katorgę, przebywał w Piotrowsku, Siwakowej, Darasuniu i Irkucku. Na Syberii wraz z Godlewskim i Dybowskim badał i gromadził zbiory przyrodnicze w latach 1865–1868. Dzięki szwajcarskiemu obywatelstwu zwolniony z nakazem wyjazdu do Szwajcarii, opuścił Syberię w 1868 roku. Po krótkim pobycie w Warszawie wyjechał do Genewy. Od 1879 w Paryżu, pracował dzięki wstawiennictwu Taczanowskiego w magazynie zoologicznym Bouviera. Brał udział, od połowy 1881 do końca 1882 roku, w wyprawie myśliwskiej do Kanady i Brazylii. Zmarł 25 listopada 1890 w Warszawie w wieku 55 lat. Dybowski w swoich pamiętnikach odnotował, że „[Parvex] lubił wódkę i zginął od niej”[3]. Pochowany został na Cmentarzu Bródnowskim[4][5].

Na cześć Parvexa nazwano co najmniej trzy taksony:

  • kiełża Eulimnogammarus parvexi Dybowski, 1874.
  • Eremophila albigula var. parvexi Taczanowski, 1876.
  • Otocorys parvexi Taczanowski, 1876.

Zbiory przyrodnicze, zwłaszcza ornitologiczne, Parvexa znajdują się w Muzeum i Instytucie Zoologii PAN.

Publikacje

  • Dybowski P, Parvex A. Verzeichnis der während der Jahre 1866 und 1867 im Gebiete der Mineralwasser von Darasun in Daurien beobachteten Vögel. „Journal für Ornithologie” 1868; 16: 330-333.

Bibliografia

  1. Kurjer Warszawski nr 157 (17 VI 1839)
  2. Gazeta Polska nr 16 (22 I 1875) s. 4
  3. Dybowski B. Pamiętnik dra Benedykta Dybowskiego od roku 1862 zacząwszy do roku 1878. Lwów: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1930 s. 234
  4. Kurier Warszawski nr 328 (27 XI 1890): 5
  5. Słowo nr 267 (28 XI 1890) s. 2
  • Stanisław Feliksiak: Słownik biologów polskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 412-413. ISBN 83-01-00656-0.
  • Zieliński S., Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni. Warszawa, 1933.