Alicja Kwade

Alicja Kwade

Alicja Kwade na zdjęciu autorstwa Olivera Marka w Berlinie (2014)
Data i miejsce urodzenia	1979 Katowice
Alma Mater	Berliński Uniwersytet Sztuk Pięknych
Dziedzina sztuki	sztuki wizualne
Ważne dzieła
ParaPivot (2019)
Nagrody
Robert-Jacobsen-Preis (2010) Hector-Kunstpreis (2015)
Strona internetowa

Alicja Kwade (ur. 1979 w Katowicach^[1]) – polsko-niemiecka artystka wizualna, konceptualistka i rzeźbiarka, zajmująca się głównie rzeźbiarstwem i tworzeniem instalacji.

Urodziła się w 1979 roku w Katowicach^[1], gdzie spędziła swoje pierwsze lata życia. Od najmłodszych lat była utalentowana artystycznie, a jej ojciec organizował konkursy rysunkowe dla niej, jej brata i kuzynów, w których nagrodą była guma do żucia pochodząca z krajów zachodnich. W wieku ośmiu lat, na dwa lata przed upadkiem ustroju komunistycznego w Polsce, pod pretekstem uczestniczenia w ślubie krewnego we Francji przeniosła się wraz z rodziną do Niemiec^[2][3], do Hanoweru^[4].

W wieku 20 lat wyjechała do Berlina^[4], gdzie w latach 1999–2005 studiowała na Berlińskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych (niem. Universität der Künste)^[4], kończąc uczelnię jako studentka klasy mistrzowskiej u Christiane Mobus^[4]. Finansowała studia, podejmując się licznych prac dorywczych^[5]. W 2002 roku spędziła rok w ramach programu Erasmus w Chelsea College of Art and Design w Londynie, a w latach 2006–2007 przebywała także w Warszawie dzięki stypendium podyplomowemu Deutscher Akademischer Austauschdienst^[6].

Jeszcze przed rozpoczęciem studiów i w trakcie szkolenia podstawowego próbowała różnych form ekspresji artystycznej i odrzuciła malarstwo. Zamiast tego na początku swojej kariery zajmowała się technologią wideo i fotografią, częściowo dlatego, że jej sytuacja ekonomiczna nie pozwalała na tworzenie większych rzeźb i instalacji^[7].

Już na początku swojej kariery artystycznej została kilkukrotnie wyróżniona^[6], lecz przełomem był 2008 roku, kiedy to otrzymała rzeźbiarską nagrodę Piepenbrock Preis für Skulptur dla młodych talentów, co zaowocowało wystawą w Hamburger Bahnhof w Berlinie^[8]. Swoje pierwsze studio otworzyła w berlińskiej dzielnicy Wedding, później na Sickingenstraße w Moabit, a następnie przy Paul-Lincke-Ufer w Kreuzbergu. W 2012 roku swoją pracownię urządziła w Weißensee^[7][9], gdzie po sąsiedzku swoje pracownie otworzyli m.in. Olafur Eliasson i Michael Sailstorfer. W 2018 roku przeniosła swoją praktykę do studia w Oberschöneweide^[10][7], gdzie zaczęła pracę wspólnie z Olafurem Eliassonem, Christianem Jankowskim i Jorinde Voigt^[11].

Tworzy rzeźby, instalacje, filmy, fotografie i prace na papierze, które z założenia mają podważać naukowe i filozoficzne idee poprzez przesuwanie granic percepcji. Jej twórczość opiera się na refleksji, powtórzeniach oraz dekonstrukcji i rekonstrukcji codziennych obiektów i materiałów naturalnych, aby zgłębiać istotę rzeczywistości i analizować struktury społeczne^[1]. W swoich działaniach używa obiektów takich jak lustra, lampy, szkło i kamień^[12].

Swoje prace wystawiała w wielu instytucjach, w tym m.in. w: Whitechapel Gallery w Londynie, List Visual Arts Center w Cambridge (MA); Hamburger Bahnhof w Berlinie, muzeum EMMA w Espoo czy Haus Konstruktiv w Zurychu. Prezentuje swoje dzieła także w przestrzeni publicznej, tworząc instalacje, które reagują na architekturę i zjawiska naturalne różnych miejsc. Były to m.in.: instalacja na zlecenie dla Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku o nazwie ParaPivot, składająca się z dwóch rzeźb ze stali i kulistych skał, które miały przywoływać układ słoneczny, instalacja Au Cours Des Mondes na Place Vendôme w Paryżu jako forma dialogu między naturalnymi kamiennymi kulami przymocowanymi do niekończących się betonowych schodów a zestawem naturalnych kamiennych kul czy projekt Desert X AlUla na Al-Ula w Arabii Saudyjskiej^[1].

Jej prace znajdują się w kolekcjach publicznych, m.in. w: Centre Pompidou w Paryżu, Hirshhorn Museum and Sculpture Garden w Waszyngtonie, Los Angeles County Museum of Art w Los Angeles, Mudam w Luksemburgu czy Mumok w Wiedniu, natomiast w Polsce jej kolekcje posiada Muzeum Współczesne Wrocław we Wrocławiu^[1]. Związana jest z galeriami: 303 Gallery i Pace Gallery w Nowym Jorku, i8 Gallery w Reykjavíku oraz Galerie Kamel Mennour w Paryżu^[13].

• AlicjaA. Kwade AlicjaA., KellyK. Baum KellyK., SheenaS. Wagstaff SheenaS., Alicja Kwade – ParaPivot: The Roof Garden Commission, New York: Metropolitan Museum of Art, 2019, ISBN 978-1-58839-667-9  (ang.). Brak numerów stron w książce
• AlicjaA. Kwade AlicjaA., Daniel F.D.F. Herrmann Daniel F.D.F., Alicja Kwade: Medium Median, CameronC. Foote (red.), London: Whitechapel Gallery, 2017, ISBN 978-0-85488-254-0  (ang.). Brak numerów stron w książce
• AlicjaA. Kwade AlicjaA. i inni, In Aporie, HeleneH. Gamst (red.), Berlin: Hatje Cantz, 2019, ISBN 978-3-7757-4544-4  (ang.). Brak numerów stron w książce

Źródło:^[35]

• 2010: Robert-Jacobsen-Preis^[36]
• 2015: Hector-Kunstpreis^[36]

Pochodzi z rodziny wykładowczyni kulturoznawstwa i slawistyki na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach i konserwatora dzieł sztuki Kazimierza Kwade, który prowadził pierwszą prywatną galerię sztuki współczesnej w Katowicach^[4] – założył ją w 1983 roku przy ulicy Mariackiej^[37]. Ma starszego brata Marcina^[4].

Mieszka i pracuje w Berlinie^[1]. Na studiach poznała Gregora Hildebrandta, z którym się związała^[5]. W 2020 roku urodził się ich syn Horatio^[38].