Amir Sjarifuddin
 Amir Sjarifuddin (1947) | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 grudnia 1948 |
| Premier Indonezji | |
| Okres |
od 3 lipca 1947 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Amir Sjarifuddin Harahap (ur. 27 kwietnia 1907 w Medan, zm. 19 grudnia 1948 w Surakarcie) – indonezyjski socjalistyczny polityk i działacz niepodległościowy. Drugi premier Republiki Indonezji (1947–1948), minister informacji (1945–1946) oraz minister obrony (1945–1948)[1].
Życiorys
Wraz z powołaniem pierwszego rządu Republiki Indonezji Amir Sjarifuddin objął tekę ministra informacji. W tym czasie był on przywódcą Partii Socjalistycznej, która później połączyła się z Partią Komunistyczną. W następnych rządach kierował on kolejno Ministerstwem Bezpieczeństwa i Ministerstwem Obrony Narodowej. W lipcu 1947 r. objął funkcję premiera. Pełnił ją do stycznia 1948 r[2].
Przejściowe niepowodzenia związane z walką o niepodległość przeciwko Holandii doprowadziły do wzajemnych oskarżeń wewnątrz rady ministrów. W wyniku nacisków Sjarifuddin podał się do dymisji. Na czele nowego rządu stanął Mohammad Hatta.
We wrześniu 1948 r. w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach, w zlokalizowanym na Jawie mieście Madiun doszło do wystąpienia zbrojnego przeciwko dominacji sił prawicowych w rządzie. Zostało on krwawo stłumione, zaś czołowi działacze komunistyczni i socjalistyczni, wśród nich Sjarifuddin, zostali uwięzieni i straceni[3].
Przypisy
- ↑ A. Vickers, A History of Modern Indonesia, Cambridge University Press 2005, s. 86 (ang.).
- ↑ Countries I [online], rulers.org [dostęp 2025-02-27].
- ↑ W. Góralski, Dylematy Azji Południowo-Wschodniej, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1983, s. 36 (pol.).