Amrita Sher-Gil

Amrita Sher-Gil

Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1913 Budapeszt
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 1941 Lahore
Narodowość	węgierska, indyjska
Alma Mater	École des Beaux-Arts Académie de la Grande Chaumière
Dziedzina sztuki	malarstwo

Amrita Sher-Gil (ur. 30 stycznia 1913 w Budapeszcie, zm. 5 grudnia 1941 w Lahore) – indyjska malarka pochodzenia indyjsko-węgierskiego.

Jej ojcem był sikhijski arystokrata Umrao Singh Sher‑Gil^[1], a matką węgierska śpiewaczka operowa Marie Antoinette Gottesmann-Baktay^[1]. Do 1919 roku oraz od 1929 roku do 1934 roku przebywała w Europie. Studiowała malarstwo w Paryżu. Była jedną z czołowych postaci indyjskiej sztuki nowożytnej. Uprawiała malarstwo pejzażowe o pewnych cechach europejskich mieszając tradycyjne malarstwo indyjskie ze sztuką impresjonistów (głównie Paula Gauguina) ze scenami rodzajowymi z życia indyjskiej wsi (np. Toaleta panny młodej). Starała się łączyć treściowe i techniczne inspiracje Zachodu i Wschodu.

• 
  Notre Dame, 1932
• 
  Akt (Sen), 1933
• 
  Autoportret jako Tahitanka, 1934
• 
  Grupa trzech dziewcząt, 1935
• 
  Toaleta panny młodej, 1937
• 
  Grająca na winie, 1938

• Sher-Gil Amrita, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2014-06-10] .