Analeptyki

Analeptyki[1][2] (gr. analēptikós ‘przywracający siły’), analeptica, środki cucące[2][3] – leki pobudzające ośrodkowy układ nerwowy[1][2][3], zwłaszcza ośrodek oddechowy i ośrodek naczynioruchowy (krążeniowy)[1][2] oraz odruchy[1], a w większych dawkach również inne obszary. Obecnie są stosowane bardzo rzadko[2][3], zazwyczaj w celach pobudzenia oddychania (np. przy zatruciu). Mogą bowiem wywoływać pobudzenie psychoruchowe oraz drgawki. Częściej używa się ich w neurofarmakologii doświadczalnej[2].

Przykładowymi analeptykami są: adrenalina, amfetamina, kofeina, kwas glutaminowy, kwas pirogronowy[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Wielka encyklopedia zdrowia. Wojciech Twardosz (red.). T. I: Ab–Az. Poznań: Wydawnictwo HORYZONT, 2002, s. 55. ISBN 83-89242-01-X.
  2. 1 2 3 4 5 6 analeptyki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2010-11-13].
  3. 1 2 3 Słownik tematyczny. Biologia, cz. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 16, ISBN 978-83-01-16529-1.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.