Anders Österling

Anders Österling

Imię i nazwisko	Anders Johan Österling
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1884 Helsingborg
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1981 Sztokholm
Narodowość	szwedzka
Alma Mater	Uniwersytet w Lund
Dziedzina sztuki	literatura
Gatunek	poezja

Anders Johan Österling (ur. 13 kwietnia 1884 w Helsingborgu, zm. 13 grudnia 1981 w Sztokholmie) – szwedzki poeta, krytyk literacki i teatralny oraz tłumacz. Członek Akademii Szwedzkiej od 1919^[1]. Przewodniczący komitetu Nagrody Nobla^[2] w latach 1947–1968^[1][3].

Anders Österling studiował historię literatury na Uniwersytetecie w Lund. Od 1909 do 1919 pracował na tej uczelni jako bibliotekarz. W latach 1919–1935 pisał dla dziennika „Svenska Dagbladet”. W 1919 został członkiem Akademii Szwedzkiej, a w 1921 komitetu Nagrody Nobla. W 1936 rozpoczął współpracę z czasopismem „Stockholms-Tidningen”, którą kontynuował do 1966^[1]. Od 1941 do 1964 był sekretarzem Akademii Szwedzkiej^[1][4]. W latach 1947–1968 przewodniczył komitetowi noblowskiemu^[1][3].

Anders Österling kontynuował szkołę poetycką zapoczątkowaną przez Ola Hanssona^[2][5] i Vilhelma Ekelunda^[3]. Tłumaczył dzieła z języka włoskiego (m.in Dante Alighieri, Salvatore Quasimodo)^[1][3], angielskiego, francuskiego i niemieckiego. Wybrane wiersze Österlinga zostały przetłumaczone na język polski przez Zygmunta Łanowskiego^[1].

(opracowano na podstawie materiału źródłowego^[1])

• Preludier (1904)
• Årest visor (1907)
• Facklor i stormen (1913)
• Idyllernas bok (1917)
• Sänger i krig (1917)
• Livets värde (1940)
• Sent i livet (1970)

• ZenonZ. Ciesielski ZenonZ. (red.), Słownik pisarzy skandynawskich, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, ISBN 83-214-0275-5 .
• ZenonZ. Ciesielski ZenonZ., Historia literatury szwedzkiej: zarys, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990, ISBN 83-04-03213-9 .
• WładysławW. Floryan WładysławW. (red.), Dzieje literatur europejskej, t. 2 cz. 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, ISBN 83-01-04452-7 .