Andrzej Avellino

Święty
Andrzej Avellino

Lancelotto Avellino

prezbiter
Data i miejsce urodzenia	1521 Castronuovo
Data i miejsce śmierci	10 listopada 1608 Neapol
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	10 czerwca 1625 przez Urbana VIII
Kanonizacja	22 maja 1712 przez Klemensa XI
Wspomnienie	10 listopada
Atrybuty	anioł, aniołowie, dwa wienice z róż, ołtarz

Andrzej Avellino (ur. 1521 w Castronuovo, zm. 10 listopada 1608 w Neapolu) – włoski prawnik teatyn, ceniony spowiednik, kaznodzieja i pisarz, święty Kościoła katolickiego^[1].

Urodził się w średnio zamożnej, bardzo religijnej rodzinie. Jego rodzicami byli Jan i Małgorzata Appella. Pewnego dnia w Neapolu przeżył próbę zamachu na swoje życie. Został wyświęcony na kapłana w dniu 17 sierpnia 1537 roku, a w dniu 30 listopada 1556 roku rozpoczął nowicjat i otrzymał imię zakonne Andrzej. Posiadał dar proroctwa i czynienia cudów^[1]. 10 listopada 1608 roku w czasie odprawiania mszy świętej zasłabł i zmarł tego samego dnia, wieczorem w opinii świętości.

Został beatyfikowany przez papieża Urbana VIII 10 czerwca 1625, a w dniu 22 maja 1712 roku papież Klemens XI dokonał jego kanonizacji. Wspomnienie liturgiczne przypada 10 listopada.

Przedstawiany jest w ornacie. Jego atrybuty to anioł lub aniołowie trzymający dwa wieńce z róż nad jego głową, co ma symbolizować dostąpienie przez świętego chwały i jego świętość, a także ołtarz nawiązujący do jego śmierci^[1].

• Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).

• Święty Andrzej Avellino, prezbiter
• Andrzej Avellino