Andrzej Ruszkarski

Andrzej Ruszkarski
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1934
Ostrowiec Świętokrzyski

Data śmierci

17 marca 2025

Zawód, zajęcie

działacz partyjny i państwowy, inżynier

Alma Mater

Politechnika Śląska

Stanowisko

wiceminister hutnictwa i przemysłu maszynowego (1983–1987)

Partia

PZPR

Andrzej Ruszkarski (ur. 6 stycznia 1934 w Ostrowcu Świętokrzyskim[1], zm. 17 marca 2025[2]) – polski działacz partyjny i państwowy, inżynier mechanik, podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego (1983–1987).

Życiorys

Syn Michała i Jadwigi. W 1951 ukończył Gimnazjum i Liceum im. Joachima Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim, następnie studia z inżynierii mechanicznej ze specjalizacją w zakresie metaloznawstwa i obróbki cieplnej na Politechnice Śląskiej. W 1956 skierowany do pracy w Hucie „Baildon” w Katowicach, gdzie był kolejno starszym asystentem w Zakładzie Badawczym, inżynierem ds. produkcji specjalnej w ciągarni i kierownikiem Wydziału Elektrod. Od 1972 główny inżynier, a od 1973 do 1976 zastępca dyrektora w mikrohucie w Strzemieszycach (podlegającej Hucie „Baildon” i zajmującej się produkcją sprzętu medycznego)[3]. Współautor kilku patentów. Pomiędzy 1976 a 1983 pozostawał dyrektorem Huty „Baildon”[1].

Wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od lipca 1983 do października 1987 pozostawał podsekretarzem stanu w Ministerstwie Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego[4]. Następnie od grudnia 1987 r. do czerwca 1990 r. pełnił funkcję wiceprezesa[5] Polskiego Komitetu Normalizacji, Miar i Jakości[6].

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[2].

Przypisy

  1. 1 2 Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-11-18].
  2. 1 2 Andrzej Ruszkarski, Katowice, 21.03.2025 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2025-03-25].
  3. Pierwsza polska endoproteza. newpolishdesign.pl. [dostęp 2024-11-18].
  4. Kochański 2022 ↓, s. 248.
  5. Główny Urząd Miar, Kierownictwo [online], Główny Urząd Miar [dostęp 2025-03-25].
  6. Kochański 2022 ↓, s. 314.

Bibliografia