Andrzej Zagrojski
 podpułkownik artylerii | |
| Pełne imię i nazwisko |
Andrzej Jan Zagrojski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 marca 1888 |
| Data śmierci |
12 sierpnia 1955 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Odznaczenia | |
  _2r_BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small}   | |
Andrzej Jan Zagrojski (Zagroyski) (ur. 8 marca 1888 w Gostyninie, zm. 12 sierpnia 1955) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Erazma i Adeli z Terleckich[1].
W lipcu 1919 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 2. baterii 4 dywizjonu artylerii konnej. W styczniu 1920 na czele baterii wymaszerował na front wołyński, gdzie dołączył do 4 Brygady Jazdy. 28 maja w walce pod Olszanką został kontuzjowany[2].
W maju 1924 został przeniesiony z Centralnej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu do 12 dywizjonu artylerii konnej w Ostrołęce na stanowisko dowódcy dywizjonu[3]. 26 stycznia 1928 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 12. lokatą w korpusie oficerów artylerii[4]. W marcu 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym na stanowisko rejonowego inspektora koni w Stanisławowie[5]. W lipcu tego roku został przeniesiony do Wojskowego Zakładu Remontowego Koni na stanowisko zastępcy zarządcy zapasu młodych koni[6]. W styczniu 1931 został przeniesiony z Zapasu Młodych Koni do Komisji Remontowej Nr 2 w Poznaniu na stanowisko przewodniczącego[7][8]. Z dniem 31 sierpnia 1938 został przeniesiony w stan spoczynku[1]. W styczniu 1939 mieszkał w Warszawie przy ulicy Korzeniowskiego 9 m. 8[1].
Zmarł 12 sierpnia 1955. Sześć dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[9] (kwatera A32-5-12)[10].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3158[11][12]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[11]
- Złoty Krzyż Zasługi – 11 listopada 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”[13]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką[1]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Zagrojski (Zagroyski) Andrzej Jan. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.12-789 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-25].
- ↑ Łubieński 1929 ↓, s. 5-6, 12.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 16 maja 1924 roku, s. 281.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 20.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 207.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 15.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 177, 835.
- ↑ „Życie Warszawy” nr 213, 7 września 1955, s. 4
- ↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2018-09-12].
- 1 2 Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 425.
- ↑ Łubieński 1929 ↓, s. 30.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Władysław Łubieński: Zarys historji wojennej 4-go dywizjonu artylerii konnej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.