Zatoczek moczarowy

Zatoczek moczarowy

Anisus spirorbis
(Linnaeus, 1758)
Muszle formy o grubości 2,2 mm
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	ślimaki
Rząd	nasadooczne
Rodzina	zatoczkowate
Rodzaj	Anisus
Gatunek	zatoczek moczarowy
Synonimy Helix spirorbis Linnaeus, 1758[1] Planorbis spirorbis (Linnaeus, 1758) Gyrorbis spirorbis (Linnaeus, 1758) Parapira spirorbis (Linnaeus, 1758) Spiralina spirorbis (Linnaeus, 1758) Spirorbis spirorbis (Linnaeus, 1758) Anisus depressissimus (Sacco, 1886) †[1] Paraspira (Paraspira) depressissima (Sacco, 1886) †[1] Planorbis depressissimus Sacco, 1886 †[1] Planorbis (Anisus) gyrorbis S. Studer, 1820[1]

Zatoczek moczarowy (Anisus spirorbis) – gatunek ślimaka wodnego z rodziny zatoczkowatych (Planorbidae).

Muszla jasnorogowa, połyskująca z prążkami przyrostów, dołem płaska z krawędzią lub obła, górą zagłębiająca się. Skrętów 4,5 do 5,5, otwór zwykle eliptyczny z białą wargą. Szerokość 5–7, rzadko do 8 mm, grubość 1,2 do 1,8 mm. Niektóre muszle osiągają grubość 2,2 mm. Ciało ciemno ubarwione ze znacznie jaśniejszymi czułkami.

Gatunek palearktyczny, występujący od Europy Zachodniej i Północnej na południe po Włochy i na wschód po Syberię^[2].

Ślimak żyje w drobnych zbiornikach wodnych o mulistym dnie, rowach o słabym przepływie i gęstej roślinności. Najliczniej występuje w północnej i środkowej Polsce, na południu notowany z pojedynczych stanowisk (gatunek słabo zbadany).

Przypisywana mu odporność na wysychanie może być cechą mylonego z nim Anisus leucostomus.

Jaja składa w 2 mm kokonach po ok. 15 szt. Jeden ślimak składa ok. 85 jaj. Po 2 tygodniach (zależnie od temperatury wody), w kwietniu, wykluwają się młode wielkości 0,5–0,6 mm. Do rozrodu przystępują w następnym roku. Odżywiają się glonami i rozkładającymi się szczątkami roślin. Żyją ok. 2 lat.

• mięczaki Polski

• Urbański J. Krajowe ślimaki i małże, Warszawa 1957.
• Piechocki A., Ślimaki z cyklu Fauna Słodkowodna Polski, Warszawa 1979, ISBN 83-01-01143-2