Anna Ernestyna Augustynowicz

Anna Ernestyna Augustynowicz (obraz Aleksandra Augustynowicza - 1906)

Anna Ernestyna Augustynowicz z Czemeryńskich (ur. 21 lipca 1868 we Lwowie - zm. w 1940 w Warszawie) – polska dziennikarka, działaczka ruchu kobiecego i feministycznego.

Ukończyła szkołę wydziałową sióstr benedyktynek oraz wyższe kursy nauczycielskie we Lwowie[1]. W okresie nauki szkolnej, od 1888 należała do tajnej organizacji młodzieżowej im. Agatona Gillera[1]. Czynna członkini Koła Pań we Lwowie. Była sekretarką pawilonu Koła Pań na wystawie krajowej we Lwowie (1894). W 1894 wydała także tomik poezji. Od 1906 redaktorka naczelna pisma dla kobiet wiejskich "Zorze Ojczyste". Współpracowała także z czasopismami: "Niedziela", "Tydzień", "Mały Światek", "Bluszcz"[1]. Członkini wydziału i wiceprzewodnicząca Związku Równouprawnienia Kobiet we Lwowie (1909-1914)[2]. Uczestniczka i członkini Komitetu Zjazdu Kobiet Polskich Polskich w Krakowie (28-29 czerwca 1914 roku)[3].

Od 1914 należała do Związku Strzeleckiego we Lwowie. Po wybuchu I wojny światowej przeniosła się wraz z mężem do Zakopanego, gdzie mieszkali od 1914 do 1921. Tu kontynuowała działalność w ruchu niepodległościowym pracując m.in. w Intendenturze Legionów[1]. Przewodnicząca Koła Ligi Kobiet Galicji i Śląska w Zakopanem oraz przewodniczącą sekcji agitacyjno-oświatowej. Uczestniczka wszystkich zjazdów ogólnokrajowych tej organizacji. Po połączeniu organizacji kobiecych z Galicji i Królestwa członkini zarządu Ligi Kobiet Polskich w Warszawie. W listopadzie 1918 członkini i zastępca sekretarza zakopiańskiej Rady Narodowej. W okresie wojny polsko-bolszewickiej członkini Powiatowego Komitetu Obrony Ojczyzny w Nowym Targu[1].

W okresie międzywojennym mieszkała wraz z mężem w Poznaniu. Była wieloletnią redaktorką pisma "Pani Domu"[1]. Członkini Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet[1]. Po wybuchu II wojny światowej przeniosła się wraz z mężem do Warszawy, gdzie zmarła.

Życie prywatne

Córka Ignacego Czemeryńskiego i Ernestyny[1]. Od 1895 żona artysty malarza Aleksandra Augustynowicza, z którym miała trzy córki: Stanisławę (ur. 1897) - żonę lekarza chirurga Antoniego Jurasza[4], Zofię (1899–1938)[5] i Aleksandrę z męża Kozłowską (ur. 1901)[6].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Czy wiesz kto to jest? red. Stanisław Łoza, Warszawa 1938, s. 15
  2. ↑ Jadwiga Tomicka Petrażycka, Związek Równouprawnienia Kobiet we Lwowie. Przyczynek do historii równouprawnienia kobiet w Polsce, Kraków 1931, s.8.
  3. ↑ Zjazd Kobiet Polskich, „Kurier Lwowski” 1914, nr 284 z 7 lipca, s. 2
  4. ↑ Luminarze nauki Uniwersytetu Poznańskiego 1919-2019, red. Zbigniew Pilarczyk, Poznań 2019, s. 208
  5. ↑ Wspomnienie „Śp. Zofia Augustynowiczówna” w Posłaniec Świętego Grzegorza, IV-VI 1938, nr 2 (110)
  6. ↑ Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 32.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.