Anthicus crinitus

Anthicus crinitus
La Ferté-Sénectère, 1849
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	nakwiatkowate
Podrodzina	Anthicinae
Rodzaj	Anthicus
Gatunek	Anthicus crinitus

Anthicus crinitus – gatunek chrząszcza z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Anthicinae.

Gatunek ten opisał po raz pierwszy w 1849 roku Faustin La Ferté-Sénectère^[1].

Chrząszcz ten ma ubarwienie bladoczerwonawe do ciemnobrązowego z przyciemnionymi tylnymi ¾ długości pokryw i bladą plamką na ich szczycie. Punktowanie na powierzchni głowy jest bardzo rzadkie, zanikające pośrodku^[2]. Przedplecze ma stosunkowo proste boki, nie ma silnie przewężonej nasady. Zarys pokryw jest jajowaty z dobrze zaznaczonymi barkami^[3]. Z pokryw wyrastają rzadko rozmieszczone, bardzo długie szczecinki, dłuższe niż u innych środkowoeuropejskich przedstawicieli rodzaju, ale krótsze niż u Hirticollis hispidus^[2]. Odnóża cechują się stopami o sercowatego kształtu członach przedostatnich. Tylna para odnóży ma golenie dłuższe od stóp^[3].

Owad ten występuje od terenów pustynnych po lasy deszczowe, a także, szczególnie na północy zasięgu, w warunkach synantropijnych. Bytuje głównie na powierzchni gleby, rzadziej na roślinach^[2].

Gatunek znany z wielu kontynentów. Zamieszkuje większą część Afryki, palearktyczną i orientalną część Azji, Australię, Meksyk, Kubę i Portoryko w Ameryce Północnej, Brazylię w Ameryce Południowej. Na Zakaukaziu znany jest z Azerbejdżanu i Armenii^[2]. W Europie stwierdzony został w Grecji, na Malcie, w Turcji i południowej Rosji^[2][1]. W 2007 pojedynczy okaz znaleziono w Polsce na Pobrzeżu Bałtyku, w okolicy Darłówka. Jest to najdalej na północ wysunięte stanowisko w Europie^[2].