Urodził się w rodzinie Jana (ur. 1872) i Marii (Marianny) z Sieradzkich (1872–1970). Jeszcze jako uczeń Gimnazjum im. Staszica w Stanisławowie w 1932 zadebiutował w komedii W perfumerii Miklósa László na scenie Teatru Pokucko-Podolskiego im. Moniuszki w Stanisławowie. Od 1933 pracował w tym teatrze jako maszynista, elektryk, rekwizytor, inspicjent i administrator. Od 1936 do 1939 był też aktorem tego teatru. Od 1939 do 1941 był administratorem Teatru im. Franki w Stanisławowie. Zakończył w nim pracę w 1944. Pod koniec 1944 został administratorem, konferansjerem i chórzystą zespołu estradowego WP w Lublinie. W latach 1945–1947 pracował w gliwickim teatrze kukiełkowym „Pajacyk”. W latach 1947–1950 był kierownikiem administracyjnym i aktorem Teatru Miejskiego w Jeleniej Górze. Od 1950 do 1955 był jego dyrektorem. W pierwszej połowie 1954 był także dyrektorem Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu i sprawował opiekę nad Teatrem im. Stefana Jaracza w Olsztynie z ramienia Ministerstwa Kultury i Sztuki. Od jesieni 1955 do końca 1979 pełnił funkcję dyrektora Teatru Wybrzeże w Gdańsku[2]. Na tym stanowisku zainicjował odbudowę gmachu przy Targu Węglowym (1967), przebudowę Teatru Kameralnego w Sopocie i utworzenie studium aktorskiego, w którym wykładał (1977–1982)[3].
W teatrze jeleniogórskim zagrał m.in. w następujących rolach:
W 1976 otrzymał Nagrodę Wojewody Gdańskiego w dziedzinie kultury przyznaną za 1975[4], w 1979 Nagrodę Prezesa Rady Ministrów II stopnia za twórczość artystyczną.
Był mężem Olgi (1918–1989), ojcem Jerzego (ur. 1942), m.in. kierownika pracowni plastycznej w Teatrze „Miniatura” w Gdańsku.
.jpg){kind=small}
