Urodził się 16 grudnia 1904 roku. Był najmłodszym dzieckiem w rodzinie. Został ochrzczony 3 września 1905 roku[1]. Wraz z rodziną zamieszkiwał na lwowskim Zniesieniu. Jego rodzicami byli Kasper Petrykiewicz (właściciel niedużej posiadłości i wójt Zasania) i Rozalia z domu Gruszecka[1][5]. Miał trzy siostry i czterech braci: Zygmunta (walczył w obronie Lwowa w 1918 roku, zm. w 1933 roku po operacji, pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa[6]), Józefa (1898–1990, obrońca Lwowa, działacz społeczny, do 1939 roku radny Lwowa, po wojnie działacz emigracyjny[7][6][8]), Romana (uczestnik obrony Lwowa z 1918 roku, zm. 17 stycznia 1986 roku w Warszawie w wieku 85 lat[6]), Tadeusza (obrońca Lwowa z 1918 roku, zm. 12 grudnia 1985 roku w Bytomiu w wieku 82 lat[6]).
W 1918 roku Antoni Petrykiewicz był uczniem drugiej klasy C. K. V Gimnazjum we Lwowie[6][9]. Od początków listopada 1918 roku jako szeregowiec 8 kompanii 1 pułku strzelców lwowskich brał udział w obronie Lwowa w ramach wojny polsko-ukraińskiej[10]. Podczas walk o fabrykę obuwia „Gafota” oraz w obronie rzeźni miejskiej wykazał się olbrzymią odwagą. Jako żołnierz oddziału „Straceńców” dowodzonego przez por. dr Romana Abrahama brał czynny udział w walkach o Górę Stracenia[7][6][9]. Swoją ostatnią bitwę Antoni stoczył na obrzeżach Lwowa w walkach o Persenkówkę, w czasie której został ciężko ranny 28 grudnia 1918 roku[6][9][11]. Zmarł w szpitalu na Politechnice Lwowskiej[6] 14 stycznia 1919 roku[b], dwa dni później został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim. Od cmentarnej bramy aż do miejsca pochówku trumnę z jego ciałem nieśli czterej jego starsi bracia, a za nimi postępowała matka z ojcem[6].
Wszyscy Petrykiewiczowie brali udział w obronie Lwowa (pięciu braci oraz ojciec, który dostarczał amunicję Polakom w oblężonej Rzeźni Miejskiej na północy miasta)[6]. Czterech z tej rodziny spoczęło na Cmentarzu Orląt we Lwowie – oprócz Antoniego byli to jego ojciec Kasper, stryj Michał i brat Zygmunt.
Generał Roman Abraham w jednej ze swych prac napisał:
W moim oddziale Góry Stracenia walczył od pierwszych dni listopadowych uczeń II klasy gimnazjalnej ś.p. Antoni Petrykiewicz w wieku lat 13. Ciężko ranny w walce pod Persenkówką dnia 28-go grudnia 1918r., zmarł z ran w szpitalu na Politechnice.
płk dr Roman Abraham.
Polska Zbrojna Nr 287 z dnia 18 października 1935 roku str. 8
Fragment inskrypcji z nagrobka na Cmentarzu Orląt Lwowskich:
szer. Petrykiewicz Antoni, lat 13, uczeń II klasy gimnazjum V z odcinka III Góra Stracenia, ranny 23.XII. na Persenkówce, †16 I 1919 r, kawaler Virtuti Militari, 3 krz. wal., odznaką rycerzy śmierci, oddz. III odc. Orlęta
Po ekshumacji jego szczątki w 1932 roku zostały pochowane w krypcie katakumby IV na Cmentarzu Obrońców Lwowa[7][12].
Zarządzeniem prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z 4 listopada 1933 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległościza pracę w dziele odzyskania niepodległości[17].
↑ W piśmiennictwie określany niekiedy w zdrobniałej formie „Antoś Petrykiewicz”.
↑ Jako daty śmierci podawane są też 15[9] i 16[11] stycznia 1919 roku, ale nekrolog opublikowany w dzienniku „Słowo Polskie” nr 15 z dnia 16 stycznia podaje datę 14 stycznia[3]
Przypisy
1 2 3
Akt chrztu nr 23 Antoniego Petrykiewicza z 3 września 1905 z księgi parafialnej w Dublanach
szeregowiec
_BAR.svg.png){kind=small}
.jpg)
