Antonio Baslini
| Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca 1926 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 marca 1995 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, dziennikarz, menedżer |
| Stanowisko |
członek Izby Deputowanych (1963–1987), poseł do Parlamentu Europejskiego (1977–1979) |
| Partia |
Antonio Baslini (ur. 19 czerwca 1926 w Mediolanie, zm. 25 marca 1995 tamże) – włoski polityk, dziennikarz i menedżer, deputowany krajowy i europejski, podsekretarz stanu.
Życiorys
W 1949 ukończył studia z chemii przemysłowej na Uniwersytecie w Mediolanie[1]. Przez wiele lat kierował działającą w tej branży spółką Baslini, założoną przez jego ojca Ernesto[2]. Od 1943 należał do Włoskiej Partii Liberalnej, pełnił funkcję jej wiceprzewodniczącego, a od 1994 honorowego przewodniczącego jej następczyni Federacji Liberałów. Zajmował stanowisko redaktora naczelnego powiązanego z liberałami czasopisma „La Tribuna”, a także kierował laickim pismem „Alleanza”[3].
W 1960 wybrany do rady miejskiej Mediolanu. W latach 1963–1987 zasiadał w Izbie Deputowanych IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji[1]. Od 1977 do 1979 oddelegowany także do Parlamentu Europejskiego. Autor szeregu projektów ustaw, m.in. wprowadzających czas letni i rozwody (ten drugi połączony z propozycją Lorisa Fortuny)[4]. Był podsekretarzem stanu w resorcie spraw zagranicznych (sierpień 1979 – kwiecień 1980)[1].
Członek loży masońskiej Propaganda Due[5].
Przypisy
- 1 2 3 Antonio Baslini. camera.it. [dostęp 2025-04-28]. (wł.).
- ↑ History. ccb-baslini.it. [dostęp 2025-04-29]. (ang.).
- ↑ Antonio Baslini. faregliitaliani.archivioluce.com. [dostęp 2025-04-29]. (wł.).
- ↑ Fortuna, Loris. treccani.it. [dostęp 2025-04-29]. (wł.).
- ↑ P2, da Silvio Berlusconi a Maurizio Costanzo, alcuni dei nomi più noti della lista Gelli. repubblica.it, 16 grudnia 2015. [dostęp 2025-04-29]. (wł.).