Antylopik przylądkowy
| Raphicerus melanotis[1] | |
| (Thunberg, 1811) | |
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
antylopik przylądkowy |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 | |
Antylopik przylądkowy[3], także: grysbok przylądkowy[4] (Raphicerus melanotis) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych[5].
Występowanie
Antylopik przylądkowy jest gatunkiem endemicznym[5]. Występuje na terenie Prowincji Przylądkowej Zachodniej w Południowej Afryce. Preferuje trawiaste równiny do szukania pożywienia oraz gęste zarośla do ukrywania się[6][4].
Charakterystyka
Morfologia
Osiąga wysokość w kłębie 45–55 cm oraz masa ciała osiąga 8–23 kg[7]. Antylopik przylądkowy ma szorstką sierść wybarwiona na kolor płowo-brązowy, czasem na głowie widoczne są białe i ciemne plamki[4]. Ma duże uszy. Występuje u nich dymorfizm, odróżniają je rogi na głowie, które są cienkie i proste o długości od 6,5 do 13 cm. Występują jedynie u samców. Samce są także ciemniejsze niż samice[6].
Dieta
Jest roślinożercą. Preferują pędy winorośli. Jedzą również trawy, owoce oraz liście krzewów. Są w stanie przeżyć długo bez dostępu do wody[6].
Rozmnażanie
Mogą rozmnażać się przez cały rok, jednak szczyt urodzeń występuje od września do grudnia. Ciąża trwa 210 dni[7] i zwykle rodzi się jedno młode[6].
Styl życia
Antylopik przylądkowy wiedzie nocny tryb życia, łączy się w pary[7]. Samce są terytorialne, walczą ze sobą, a teren znaczą odchodami oraz moczem. Gdy czują się zagrożone kładą się w trawie lub uciekają zygzakiem do nory. Gdy zostają schwytane wydają z siebie głośny okrzyk[6].
Ochrona
Wpisany jest do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych w kategorii LC (niskiego ryzyka)[2]. Obszar objęty ochroną dla tego gatunku to 9104 km², a w jego skład wchodzą rezerwaty oraz parki narodowe[8].
Przypisy
- ↑ Raphicerus melanotis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 Raphicerus melanotis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- 1 2 3 Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.
- 1 2 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Raphicerus melanotis w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-07-08]
- 1 2 3 4 5 Lindsey Fowler, Raphicerus melanotis (Cape grysbok) [online], Animal Diversity Web [dostęp 2024-10-11] (ang.).
- 1 2 3 Antylopik przylądkowy [online], www.medianauka.pl [dostęp 2024-10-11] (pol.).
- ↑ SANBI [online], speciesstatus.sanbi.org [dostęp 2024-10-11].