Arabotar blady

Arabotar blady
	Arabitragus jayakari
	Thomas, 1894
	; Arabotar blady; (eksponat Muzeum Historii Naturalnej w Omanie)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	Cetartiodactyla
Podrząd	przeżuwacze
Infrarząd	Pecora
Rodzina	wołowate
Podrodzina	antylopy
Plemię	koziorożce
Rodzaj	Arabitragus; Ropiquet & Hassanin, 2005
Gatunek	arabotar blady
Synonimy
	Hemitragus jaykari
	Hemitragus jaykari
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony

Arabotar blady^[4] (Arabitragus jayakari) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju arabotar, zamieszkujący endemicznie góry południowo-wschodniej Arabii^[1] (Oman)^[3].

Systematyka

Arabitragus jayakari jest gatunkiem ssaka należącym do rodziny wołowatych. Lokowany jest w podrodzinie koziorożców^[4]. Zoolodzy – jedynie na podstawie badań morfologicznych – umieszczali gatunek w obrębie rodzaju Hemitragus (tar) jako Hemitragus jayakari^[2]. W 2005 roku Anne Ropiquet i Alexandre Hassanin – na podstawie badań filogenetycznych – wykazali, że H. jayakari jest gatunkiem pokrewnym do arui (Ammotragus). W konsekwencji naukowcy zaproponowali wyodrębnienie H. jayakari do monofiletycznego rodzaju Arabitragus jako Arabitragus jayakari^[1]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” rodzajowi nadano oznaczenie arabotar, a gatunkowi Arabitragus jayakari – arabotar blady^[4].

Tryb życia

Arabotary blade funkcjonują w małych rodzinnych grupach liczących od dwóch do trzech zwierząt. Samice na wolności rodzą zwykle od września do listopada. Możliwy jest drugi miot w lutym^[3].

Ekologia

Arabotary blade są roślinożerne. Żerują we wczesnych godzinach porannych i późnym popołudniem. Zjadana roślinność dostarcza zwierzętom niezbędną ilość wody, w związku z czym schodzą do wodopojów co dwa lub trzy dni^[3].

Arabotary zasiedlają północne stoki gór na wysokości pomiędzy 1000 a 1800 m n.p.m. Zajmują tereny charakteryzujące się zróżnicowaną roślinnością, dużymi opadami deszczu oraz niskimi temperaturami powietrza^[3].

Zagrożenia

Liczebność populacji szacuje się na około 2500 dorosłych osobników. Zamieszkuje wyłącznie tereny w Omanie. W Zjednoczonych Emiratach Arabskich prawdopodobnie wymarł. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody umieściła gatunek w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych oznaczając go akronimem EN – gatunek zagrożony^[3].

Przypisy

1 2 3 Anne Ropiquet, Alexandre Hassanin. Molecular evidence for the polyphyly of the genus Hemitragus (Mammalia, Bovidae). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 36 (1), s. 154-168, 2005. ELSEVIER. DOI: 10.1016/j.ympev.2005.01.002. ISSN 1055-7903. (ang.).
1 2 3 Arabitragus jayakari, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
1 2 3 4 5 6 Arabitragus jayakari'"`UNIQ--ref-00000002-QINU`"', [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
1 2 3 Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[Ropiquet-1] 1 2 3 Anne Ropiquet, Alexandre Hassanin. Molecular evidence for the polyphyly of the genus Hemitragus (Mammalia, Bovidae). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 36 (1), s. 154-168, 2005. ELSEVIER. DOI: 10.1016/j.ympev.2005.01.002. ISSN 1055-7903. (ang.).

[itis-2] 1 2 3 Arabitragus jayakari, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-3] 1 2 3 4 5 6 Arabitragus jayakari'"`UNIQ--ref-00000002-QINU`"', [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[miiz-4] 1 2 3 Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[1]

[2]

[3]

[4]