Artur Pikoń

Artur Pikoń
generał brygady w st. spocz. generał brygady w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

26 września 1962
Bielsko-Biała

Przebieg służby
Lata służby

19812022

Siły zbrojne

SZ PRL
SZ RP

Jednostki

29 pcz, 29 pz, 120 pz
11 BZ
34 BKPanc
2 BZ

więcej patrz tekst

Stanowiska

• dowódca plcz, kpcz
• szef sztabu – zastępca dowódcy batalionu
• dowódca bz
• kierownik sekcji operacyjnej

więcej patrz tekst

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych

Artur Pikoń (ur. 26 września 1962 w Bielsku-Białej)[1]generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku; dowódca 2 Brygady Zmechanizowanej (2014–2018); dowódca 10 Brygady Kawalerii Pancernej (2018–2020); szef Zarządu Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych - zastępca inspektora Wojsk Lądowych (2020–2022).

Życiorys

Artur Pikoń urodził się 26 września 1962 r. w Bielsku-Białej[1].

Wykształcenie

Absolwent: Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu (1985); Akademii Obrony Narodowej w Warszawie (1995); podyplomowych studiów operacyjno-strategicznych w Akademii Obrony Narodowej (2007); podyplomowych studiów w zakresie Polityki Obronnej w AON (2013)[2].

Służba wojskowa

We wrześniu 1981 r. podjął studia wojskowe jako podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu, które ukończył w 1985 r. i został promowany na podporucznika. Zawodową służbę wojskową rozpoczął w 1985 r. w Żaganiu, gdzie w 29 pułku czołgów, następnie po przeformowaniu jednostki wojskowej od 1989 r. w 29 pułku zmechanizowanym, po czym od 1992 r. w 120 pułku zmechanizowanym pełnił służbę na stanowiskach: dowódcy plutonu czołgów, dowódcy kompanii czołgów, szefa sztabu – zastępcy dowódcy batalionu oraz dowódcy batalionu zmechanizowanego. W 1995 r. otrzymał przydział służbowy do Żar, gdzie pełnił służbę w 11 Brygadzie Zmechanizowanej na stanowiskach: kierownika sekcji operacyjnej, szefa szkolenia – zastępcy dowódcy brygady. W 1996 r. objął funkcję dowódcy 10 batalionu rozpoznawczego w Żaganiu z 11 Dywizji Kawalerii Pancernej. W 1997 r. otrzymał przydział służbowy do Żar, gdzie przyjął stanowisko szefa szkolenia-zastępcy dowódcy 11 Brygady Zmechanizowanej[1]. W latach 1999–2006 był szefem sztabu – zastępcą dowódcy oraz szefem szkolenia 34 Brygady Kawalerii Pancernej w Żaganiu. W 2007 r. po ukończeniu studiów podyplomowych w zakresie Operacyjno – Strategicznym na Akademii Obrony Narodowej został skierowany służbowo do Złocieńca, gdzie rozpoczął służbę w 2 Brygadzie Zmechanizowanej na stanowisku zastępcy – dowódcy brygady[2]. W roku 2010 r. otrzymał przydział służbowy do Szczecina, gdzie w 12 Dywizji Zmechanizowanej pełnił służbę na stanowiskach: szefa szkolenia, zastępcy szefa sztabu ds. operacyjnych oraz zastępcy dowódcy – szefa sztabu. W międzyczasie ukończył studia podyplomowe w zakresie Polityki Obronnej[1]. 9 grudnia 2014 r. w Złocieńcu w obecności dowódcy 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej gen. dyw. Marka Mecherzyńskiego objął obowiązki dowódcy 2 Brygady Zmechanizowanej od gen. bryg. Andrzeja Kuśnierka[2][3]. 3 sierpnia 2018 r. w Świętoszowie w obecności dowódcy generalnego RSZ gen. broni Jarosława Miki objął obowiązki dowódcy 10 Brygady Kawalerii Pancernej od gen. bryg. Dariusza Parylaka[4]. W dniach 25–26 sierpnia 2018 r. będąc w delegacji najwyższych władz państwowych z Polski i Francji oraz 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej i Zarządu Federacji Organizacji Polskich Pancerniaków, z gen. dyw. Stanisławem Czosnkiem, uczestniczył w Normandii i we Francji w uroczystościach (Mont Ormel, wzgórze nr 262, Cmentarz Wojskowy w Langannerie) upamiętniających żołnierzy 1 Polskiej Dywizji Pancernej (1 PDPanc) poległych w sierpniu 1944 r.[5]. 20 marca 2020 r. w Świętoszowie przekazał dowodzenie 10 Brygadą Kawalerii Pancernej dla płk Rafała Kowalika[6], po czym objął funkcję szefa Zarządu Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych - zastępca inspektora Wojsk Lądowych DG RSZ[7]. 12 listopada 2019 r. został mianowany przez prezydenta RP Andrzeja Dudę na stopień generała brygady[8]. 27 stycznia 2022 r. po ponad 40 latach zakończył zawodową służbę wojskową, został pożegnany przez dowódcę generalnego RSZ generała Jarosława Mikę[1].

Awanse

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[10][11]

i inne

Garnizony w przebiegu służby

Garnizony Artura Pikonia
Garnizon Poznań (1981-1985)
Służba w Żaganiu (1985-1995)
Służba w 11 BZ (1995-1996; 1997-1998)
Służba w 34 Brygadzie Kawalerii Pancernej (1999-2007)
Garnizon w Złocieńcu (2007-2010; 2014-2018)
Garnizon w Szczecinie (2010-2013)
Służba w Garnizonie Warszawa (1995; 2007; 2013; 2020–2022)

W ponad 40 letniej służbie wojskowej był w garnizonach[2][1]:

  1. Poznań (1981–1985) ↘
  2. Żagań (1985–1992) → Świętoszów (1992–1995) ↘
  3. Warszawa (1995) ↘
  4. Żary (1995–1996) → Żagań (1997–1998) → Żary (1998–1999) → Żagań (1999–2007) ↘
  5. Warszawa (2007) ↘
  6. Złocieniec (2007–2010) → Szczecin (2010–2013) ↘
  7. Warszawa (2013) ↘
  8. Złocieniec (2014–2018) → Świętoszów (2018–2020) ↘
  9. Warszawa (2020–2022)

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Gen. bryg. Artur Pikoń odchodzi na emeryturę. portal-mundurowy.pl. [dostęp 2024-11-08].
  2. 1 2 3 4 5 Jasiński 2015 ↓, s. 226.
  3. Nowe stanowiska dowódców. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2024-11-08].
  4. Jasiński 2019 ↓, s. 121.
  5. Jasiński 2019 ↓, s. 131.
  6. Jakuboszczak 2021 ↓, s. 43.
  7. Jakuboszczak 2021 ↓, s. 86.
  8. Jakuboszczak 2020 ↓, s. 191.
  9. M.P. z 2020 r. poz. 11
  10. Zmiany kadrowe w 12 Dywizji. 12sdz.wp.mil.pl. [dostęp 2024-11-08].
  11. Dowódca 10BKPanc gen.bryg. Artur Pikoń. 12sdz.wp.mil.pl. [dostęp 2024-11-08].
  12. Zmiana na stanowisku dowódcy 10 BKPanc. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2024-11-08].

Bibliografia

  • Piotr Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2020, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2021, 43; 86, ISSN 1734-2317.
  • Piotr Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2019, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2020, s. 191, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2018, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2019, 121; 131, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2014, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, s. 226, ISSN 1734-2317.
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2019.

Linki zewnętrzne