Askold (2021)
 „Askold” przed wodowaniem | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ |
Karakurt |
| Projekt |
22800 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
18 listopada 2016 |
| Wodowanie |
21 września 2021 |
Zamówiony dla  MW Federacji Rosyjskiej
| |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
pełna: 900 ton |
| Długość |
67 m |
| Szerokość |
11 m |
| Zanurzenie |
3,3 m |
| Napęd | |
| 3 silniki wysokoprężne o mocy 30 000 KM | |
| Prędkość |
do 35 węzłów |
| Zasięg |
2500 Mm przy 12 w |
| Uzbrojenie | |
| • 1×VIII-komorowa wyrzutnia pionowa pocisków woda-woda/woda-ziemia Kalibr NK (8 pocisków) • 1 zestaw rakietowo-artyleryjski Pancyr-M 1 armata uniwersalna 76 mm AK-176MA 2 wkm 12,7 mm | |
| Załoga |
39 |
Askold (ros. Аскольд) – korweta rakietowa projektu 22800 (Karakurt) budowana dla Floty Czarnomorskiej Federacji Rosyjskiej, wodowana w 2021 roku. 4 listopada 2023 roku została uszkodzona przed wejściem do służby podczas inwazji Rosji na Ukrainę.
Budowa
Okręt należy do budowanych od 2015 roku w Rosji dla jej floty korwet rakietowych nowego pokolenia projektu 22800 (typu Karakurt), klasyfikowanych oficjalnie jako małe okręty rakietowe (małyj rakietnj korabl – MRK)[1][2]. Kontrakt na budowę pięciu okrętów tego typu uzyskała 5 sierpnia 2016 roku stocznia Zielenodolskij Zawod im. A.M. Gorkogo w Zielenodolsku[3]. Zleciła ona jednak budowę trzech okrętów na zasadzie podwykonawstwa w stoczni „Zaliw” im B.J. Butomy w anektowanym przez Rosję Kerczu, która została oddana pod zarząd stoczni Zielenodolskij Zawod, w ramach ratowania stoczni krymskich cierpiących na brak zamówień po aneksji Krymu przez Rosję[2][3]. „Askold” był drugim okrętem budowanym dla Floty Czarnomorskiej w stoczni „Zaliw”, po korwecie „Cykłon”[2]. Budowano go pod numerem stoczniowym 802[3].
Stępkę pod budowę okrętu położono 18 listopada 2016 roku[4]. Wodowanie miało miejsce 21 września 2021 roku[2]. Okręt otrzymał imię legendarnego wodza Askolda, noszone wcześniej przede wszystkim przez krążownik z wojny rosyjsko-japońskiej. Matką chrzestną była pracownica stoczni inż. Marija Skorikowa[2]. Wyposażanie okrętu przeciągnęło się i dopiero w 2023 roku przeszedł państwowe próby odbiorcze[4].
Skrócony opis
Wyporność okrętów projektu 22800 wynosi 860—900 ton[b]. Długość wynosi 67 m, szerokość 11 m, a zanurzenie do 3,3 m[1]. Rozmiary okrętów umożliwiają im operowanie także na wodach śródlądowych[2]. Załogę stanowi 39 ludzi[2].
Napęd stanowią trzy silniki wysokoprężne o mocy łącznej 30 000 KM[1]. Prędkość według rosyjskich źródeł wojskowych wynosi 30—35 węzłów[2]. Zasięg określany jest na 2500 mil morskich przy prędkości 12 w[1].
Uzbrojenie okrętów projektu 22800 stanowi przede wszystkim ośmiokomorowa pionowa wyrzutnia pocisków woda-woda/woda-ziemia Kalibr NK z ośmioma pociskami[1]. Uzbrojenie przeciwlotnicze stanowi jeden zestaw rakietowo-artyleryjski Pancyr-M, obejmujący dwie sześciolufowe armaty kalibru 30 mm i do dwunastu pocisków przeciwlotniczych o zasięgu do 20 km[4]. Uzbrojenie artyleryjskie składa się z jednej automatycznej armaty uniwersalnej kalibru 76 mm AK-176MA[1]. Uzbrojenie uzupełniają dwa karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm[1].
Okręty mają rozbudowane wyposażenie obserwacji technicznej. Jego zasadniczym elementem jest radar Zasłon z czterema nieruchomymi antenami ścianowymi na ścianach nadbudówki stanowiącej podstawę masztu[4]. Uzupełnia go kompleks radiolokacyjny Minierał-M zamontowany na szczycie nadbudówki pod dielektryczną kopułą, składający się z radaru wykrywania celów nawodnych Minierał-M1, pasywnej stacji rozpoznania radioelektronicznego Minierał-M2 oraz systemu przekazywania danych i kierowania walką Minierał-M3[4].
Służba
Podczas inwazji Rosji na Ukrainę okręt przeszedł próby odbiorcze i został obsadzony przez załogę oraz przydzielony do Floty Czarnomorskiej. Pod koniec 2023 roku miał zostać formalnie przyjęty do służby (podniesienie bandery), lecz do listopada nie doszło do tego[4]. Według komunikatu rosyjskiego, 15 września rano zniszczył ukraińską bezzałogową łódź wybuchową na Morzu Czarnym[5].
Według niepotwierdzonych przez Rosję informacji okręt został poważnie uszkodzony przy nabrzeżu stoczni „Zaliw” w Kerczu pociskami lotniczymi Storm Shadow/SCALP EG podczas ukraińskiego ataku rakietowego 4 listopada 2023 roku[4]. Jego uszkodzenie ogłosiła strona ukraińska, a następnie ujawniono potwierdzające to fotografie i filmy w mediach społecznościowych, z których wynika, że po trafieniu od lewej burty zniszczeniu uległa m.in. nadbudówka[6]. Według nieoficjalnych doniesień okręt być może został trafiony trzema rakietami[4].
Uwagi
- ↑ Miasto należące do Ukrainy, anektowane od 2014 przez Rosję.
- ↑ Car′kow 2018 ↓, s. 19 podawał wyporność pełną 800 ton.
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 Car′kow 2018 ↓, s. 19.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 В Керчи состоялась церемония спуска на воду новейшего малого ракетного корабля «Аскольд». Ministerstwo Obrony Rosji, 21 września 2021. [dostęp 2023-10-31]. (ros.).
- 1 2 3 Nitka 2020 ↓, s. 89-90.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Dura 2023 ↓.
- ↑ Заявление Минобороны России. Ministerstwo Obrony Rosji, 15 września 2023. [dostęp 2023-11-07]. (ros.).
- ↑ Rafał Muczyński, Rosyjski mały okręt rakietowy trafiony w ukraińskim ataku [online], Magazyn Militarny MILMAG, 7 listopada 2023.
Bibliografia
- A. Car′kow: Rossijskij Wojenno-Morskoj Fłot 2018 g.. 2018, seria: Morskaja Kollekcyja. nr 1(220)/2018. (ros.).
- Maksymilian Dura: Kompromitacja „Karakurtów”. Rosyjski „Mini AEGIS” trafiony ukraińskimi rakietami. Defence24, 06-11-2023.
- Andrzej Nitka. Rakietowe Karakurty w seryjnej produkcji. „Wojsko i Technika”. Nr 8/2020, s. 86-91, sierpień 2020. Warszawa. ISSN 2450-1301.