Astatotilapia flaviijosephi
| Astatotilapia flaviijosephi[1] | |||
| (Lortet, 1883) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Astatotilapia flaviijosephi | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
![]() | |||
Astatotilapia flaviijosephi – narażony na wyginięcie gatunek słodkowodnej ryby okoniokształtnej z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae), wykazany z Syrii[4] i Izraela[3], klasyfikowany czasem w rodzaju Haplochromis. Jest jedynym przedstawicielem Haplochromini występującym poza Afryką i jedną z niewielu pielęgnic do niedawna niespotykanych w akwarystyce[5].
Występowanie
Zasięg występowania tego gatunku obejmuje kilka stanowisk rzecznych i jezior w dorzeczu Jordanu na terenie Izraela i Syrii. Populacje rzeczne stopniowo zanikają, natomiast stan populacji w jeziorach zmienia się w zależności od poziomu wód w jeziorach, co jest związane z warunkami klimatycznymi. Ryba zasiedla płytkie wody przybrzeżne jezior, a w rzekach spotykana jest wśród kamieni i roślinności[3].
Budowa
Astatotilapia flaviijosephi jest podobny do Astatotilapia desfontainii z Tunezji i Algierii i do Astatotilapia burtoni z jeziora Tanganika, co sugeruje, że należy do starej ewolucyjnie linii pielęgnic[5].
Przeciętna długość ciała ryb z tego gatunku wynosi 7 cm. Maksymalna długość samców sięga 13 cm. Samice żywią się głównie larwami ochotkowatych, skąposzczetami i obunogami, a większe samce zjadają głównie ślimaki[2].
Przypisy
- ↑ Astatotilapia flaviijosephi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 4 5 Astatotilapia flaviijosephi (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 2023-10-05]
- 1 2 3 Astatotilapia flaviijosephi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer’s Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 7 czerwca 2012 [dostęp 2012-08-03] (ang.).
- 1 2 Erwin Schraml. A comparison of Haplochromis sp. “Ismailia” with other North African species. „Eggspots (English ed.) : The journal on fishes with eggspots”. 4, s. 12–24, 2010. ISSN 1869-2362. (ang.).
