Atractus orcesi
| Atractus orcesi[1] | |
| Savage, 1955 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina |
Colubroidea |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Atractus orcesi |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Atractus orcesi – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae), występujący w Ekwadorze i Kolumbii[3].
Systematyka
Gatunek ten opisał w 1955 roku amerykański zoolog Jay M. Savage na łamach „Proceedings of the Biological Society of Washington”, nadając mu nazwę Atractus orcesi. Savage opisał go na podstawie holotypu (samiec o oznaczeniu CAS-SU 15622[a]) zebranego w 1952 roku przez J. Olallę[3][4]. Miejsce typowe opisane jako Loreto w prowincji Orellana w Ekwadorze[4][3].
Etymologia
Występowanie
Gatunek ten występuje na wschodnich zboczach Andów od Parku Narodowego Cueva de los Guácharos w departamencie Cauca w południowo-zachodniej Kolumbii do prowincji Morona Santiago w Ekwadorze w zakresie wysokości 298–1809 m n.p.m.[2][7] Gatunek ten zamieszkuje lasy deszczowe w dolnych partiach gór, a także otwarte tereny: łąki, pola uprawne, brzegi rzek, drogi gruntowe oraz ogrody w sąsiedztwie siedlisk ludzkich. Prowadzi głównie nocny tryb życia, można go spotkać m.in. na skałach w pobliżu cieków wodnych, a w ciągu dnia ukrywa się pod kłodami drzew, kamieniami lub w miękkiej ziemi. Dieta Atractus orcesi obejmuje dżdżownice i ślimaki[2][3][7].
Morfologia
Jest to małej wielkości wąż o małej głowie, której szerokość jest podobna do szerokości szyi, i małych oczach. Górne części ciała są ciemnobrązowe ze słabo widocznymi podłużnymi czarnymi pasami na grzbiecie. Na karku żółtawy niepełny kołnierz. Brzuch jest żółtawy z dość szerokim czarnym paskiem na środku. Jest podobny do Atractus dunni, Atractus gaigeae, Atractus occipitoalbus i Atractus resplendens. Ale od Atractus dunni różni się brakiem niewielkich żółtawych grzbietowo-bocznych kropek, od Atractus occipitoalbus i Atractus gaigeae paskiem brzusznym, a od Atractus resplendens liczbą łusek grzbietowych[3][4][8].
| Samiec | Samica | |
| Długość całkowita (mm) | 285 | 338 |
| Długość SVL[b] (mm) | 251 | 312 |
| Łuski brzuszne | 134–152 | 142–158 |
| Łuski grzbietowe (rzędy) | 15/15/15 | 15/15/15 |
| Tarczki podogonowe | 18–34 | 13–22 |
Status
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Atractus orcesi jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, ang. Least Concern). Trend liczebności populacji określany jest jako spadkowy[2].
Uwagi
- ↑ CAS-SU – California Academy of Sciences.
- ↑ SVL – ang. Snout–vent length – odległość od przodu głowy do odbytu.
Przypisy
- ↑ Atractus orcesi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 4 Atractus orcesi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 P. Uetz & J. Hallermann, Atractus orcesi SAVAGE, 1955, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2024-11-07] (ang.).
- 1 2 3 Jay M. Savage, Descriptions of new colubrid snakes, genus Atractus, from Ecuador, „Proceedings of the Biological Society of Washington”, 68, 1955, s. 11–20 (ang.).
- ↑ Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 26, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ Andrea Rodríguez-Guerra: Atractus orcesi. [w:] Reptiles of Ecuador (red. Torres-Carvajal, O., Pazmiño-Otamendi, G., Ayala-Varela, F. y Salazar-Valenzuela, D. 2021. Reptiles del Ecuador. Version 2022.0) [on-line]. Museo de Zoología, Pontificia Universidad Católica del Ecuador. [dostęp 2024-11-11]. (hiszp.).
- 1 2 Arteaga A.: Orcés’ Ground Snake (Atractus orcesi). [w:] Reptiles of Ecuador: Life in the middle of the world. (red. Arteaga A, Bustamante L, Vieira J) [on-line]. 2024. (ang.).
- 1 2 Passos i inni, Testing Species Boundaries within the Atractus occipitoalbus Complex (Serpentes: Dipsadidae), „Herpetologica”, 65, 2009, s. 384, DOI: 10.1655/08-024.1 (ang.).
- ↑ Arteaga A. i inni, Molecular phylogeny of Atractus (Serpentes, Dipsadidae), with emphasis on Ecuadorian species and the description of three new taxa, „ZooKeys”, 661, 2017, s. 91–123 (ang.).