Axion

Axion
Mulsant, 1850
Axion tripustulatum
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Cucujiformia
Nadrodzina	biedronki
Rodzina	biedronkowate
Podrodzina	Coccinellinae
Plemię	Chilocorini
Rodzaj	Axion
Typ nomenklatoryczny
Coccinella tripustulata De Geer, 1775
Synonimy
Exochomus (Axion) Leng, 1908

Axion – rodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych i podrodziny Coccinellinae. Obejmuje dwa opisane gatunki.

Takson ten wprowadzony został w 1850 roku przez Étienne’a Mulsanta na łamach „Annales des Sciences Physiques et Naturelles, d’Agriculture et d’Industrie” w randze podrodzaju Exochomus (Axion) w obrębie rodzaju Exochomus^[1]. Gatunkiem typowym wyznaczona została Coccinella tripustulata^[2], opisana w 1775 roku przez Charelsa De Geera^[3]. Do rangi odrębnego rodzaju wyniósł go w 1874 roku George Robert Crotch^[4].

Do rodzaju tego zalicza się dwa opisane gatunki^[2]:

• Axion plagiatum (Olivier, 1808)
• Axion tripustulatum (De Geer, 1775)

Chrząszcze o ciele niemal okrągłym w zarysie, słabo wydłużonym, wyraźnie wysklepionym, długości od 5 do 7 mm i szerokości od 4 do 6,25 mm. Wierzch ciała jest nieowłosiony, gładki. Ubarwienie jest czarne z wąsko rozjaśnionymi kątami przednio-bocznymi przedplecza i czerwonymi lub żółtymi plamkami na pokrywach. Czułki buduje dziesięć członów, z których trzy ostatnie formują buławkę. Głaszczki szczękowe mają człon ostatni silnie siekierowaty, o ukośnej krawędzi wierzchołkowej. Przedplecze ma głęboko wykrojoną krawędź przednią i nieobrzeżoną podstawę. Charakterystyczną cechą gatunku są brzegi pokryw wyraźnie zgrubiałe w formę listewki krawędziowej. Podgięcia pokryw mają małe dołki, w które w pozycji spoczynkowej wchodzą wierzchołki ud. Odnóża mają nienabrzmiałe uda i smukłe, niezmodyfikowane golenie. Pseudotrójczłonowe stopy mają pazurki z czworokątnym, płytkowatym zębem nasadowym. Przedpiersie wypuszcza ku przodowi wąski i na wierzchołkowym brzegu ścięty płat, a wyrostek międzybiodrowy ma pozbawiony żeberek. Samica ma pięć, a samiec sześć widocznych sternitów odwłoka (wentrytów); pierwszy z nich u obu płci ma niekompletne linie udowe. Genitalia samca charakteryzują się płatem nasadowym edeagusa długim, smukłym i wierzchołkowej ⅓ niesymetrycznym. Narządy rozrodcze samicy odznaczają się cienkim odcinkiem przewodu nasiennego krótszym niż jego odcinek grubszy oraz Y-kształtnym infundibulum^[2].

Rodzaj północnoamerykański, w Stanach Zjednoczonych obejmujący zasięgiem południowy zachód Oregonu, Kalifornię, Arizonę, wschodnie Kolorado, Nowy Meksyk, Teksas, Nebraskę, Kansas, Oklahomę, północno-wschodni Teksas, Iowę, Missouri, Arkansas, Luizjanę, Illinois, Indianę, Ohio, Kentucky, Tennessee, Missisipi, Alabamę, Nowy Jork, Pensylwanię, New Jersey, Delaware, Maryland, Dystrykt Kolumbii, Wirginię Zachodnią, Wirginię, Karolinę Północną, Karolinę Południową, Georgię i Florydę. Poza tym znany z Indii Zachodnich^[2].