Azotan rtęci(II)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
Hg(NO3)2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
324,60 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
Bezbarwne lub białe kryształy[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS |
10045-94-0 (bezwodny) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Azotan rtęci(II), Hg(NO
3)
2 – nieorganiczny związek chemiczny, sól rtęci na II stopniu utlenienia i kwasu azotowego. Jest to białe lub bezbarwne ciało stałe, bardzo dobrze rozpuszczalne w wodzie. Występuje w formie bezwodnej oraz mono- i dihydratu[3].
Otrzymywanie
Związek ten można otrzymać poprzez dodawanie rtęci do gorącego, stężonego kwasu azotowego. Po zatężeniu azotan rtęci(II) krystalizuje w postaci hydratu. Niedomiar kwasu lub jego niskie stężenie prowadzić może do otrzymania azotanu rtęci(I), Hg
2(NO
3)
2[7].
Zagrożenia
Jak wszystkie rozpuszczalne związki rtęci, jest silnie trujący. Działa toksycznie przez drogi oddechowe, w kontakcie ze skórą i po połknięciu. Kumuluje się w organizmie. Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne i może powodować długo utrzymujące się niekorzystne zmiany w środowisku wodnym.
Przypisy
- 1 2 Azotan(V) rtęci(II), międzynarodowa karta bezpieczeństwa chemicznego, Międzynarodowa Organizacja Pracy (pol. • ang.).
- 1 2 The Merck Index. An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals, S. (red.) Budavari, Whitehouse Station: Merck and Co., 1996, s. 1004.
- 1 2 3 CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-76, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
- 1 2 Mercury(II) nitrate monohydrate [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 27 kwietnia 2024, numer katalogowy: 516953 [dostęp 2017-12-29]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Mercury(II) nitrate monohydrate [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, numer katalogowy: 516953 [dostęp 2017-12-29] (ang.). (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Mercuric nitrate, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 24864 (ang.).
- ↑ Pradyot Patnaik, Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 573–574, ISBN 0-07-049439-8 (ang.).

